انواع تحلیل های مالی

با استفاده از راهکار مدیریت مالی و حسابداری حساب کتاب ایرانیان

سرمایه مالی از موضوعاتی است که در بحث راه‌اندازی هر سرمایه‌گذاری جدید مطرح می‌شود.

"سرمایه مالی سرمایه ای است که بانک‌ها در اختیار دارند و صاحبان صنایع آنرا بکار می‌برند."

بحث تامین مالی به خصوص در کشورهای در حال توسعه از اهمیت دو چندانی برخوردار است؛ کشورهای در حال توسعه به منظور پیشرفت در عرصه‌های مختلف اقتصادی نیاز به منابع مالی فراوان دارند. در انواع تحلیل های مالی این کشورها برخی از پروژه‌ها را با تامین مالی داخلی می‌توان انجام داد اما در پروژه‌های مهم و زیرساختی مورد نیاز کشور که امکان تامین منابع کامل آن توسط دولت فراهم نیست مانند پروژه‌های نفتی، گازی، پتروشیمی و بسیاری از صنایع دیگر برای توسعه زیر ساخت‌ها برخورداری از منابع خارجی بسیار جدی است.

انواع روش‌های تامین منابع مالی

انواع تامین مالی شامل:

• دریافت وام کوتاه یا بلند مدت
• مشارکت در سرمایه گذاری
• سرمایه گذاری به شرط خرید محصول
• فروش سهام شرکت یا صدور اوراق قرضه (البته دو روش آخر برای شرکتهای بزرگ مقدور است)

تامین مالی پروژه‌ها چه مربوط به بخش دولتی باشد و چه بخش خصوصی یا از طریق منابع داخل کشور صورت می‌گیرد یا از طریق جذب منابع خارجی. در هر کدام از این روش‌ها گزینه‌های مختلفی وجود دارد که کارفرمای پروژه با توجه به نیاز خود از یکی از این دو روش پروژه خود را تامین مالی می‌کند. در ادامه هر کدام از این روش‌ها به تفصیل بررسی می‌شود.

وظایف اصلی در مدیریت منابع مالی

• مدیریت صحیح گردش جریان مالی شرکت و جلوگیری از کسری بودجه
• صدور اتوماتیک سند برای تمامی بخش­ها از جمله فروش، خرید، اموال، حقوق و دستمزد و سایر بخش­های مرتبط با واحد مالی که موجب کاهش بار کاری واحد مالی خواهد شد.
• ارتباط فرآیندی واحد مالی با تمامی بخش­ ها
• استفاده از سیستم اموال که به صورت فرآیندی با واحدهای خرید، نگهداری و تعمیرات و انبار مرتبط است که موجب مدیریت و هزینه­یابی تمامی امواسازمان و محاسبه استهلاک­های اتوماتیک مرتبط با نگهداری و تعمیرات می­شود.
• استفاده از سیستم بودجه که به صورت فرآیندی و در سطح کنترل بودجه ای با مبلغ اسناد مالی در ارتباط می باشد و امکان مدیریت بر انواع بودجه ریزی های هزینه و درآمد را فراهم می کند.
• استفاده از سیستم خزانه ­داری که باعث مدیریت دریافت­ها و پرداخت­ها و انواع تحلیل های مالی اسناد دریافتنی و پرداختنی، همچنین مدیریت تنخواه گردان می­شود.

هدف مدیریت مالی

"هدف مدیریت مالی به حداکثر رساندن ارزش شرکت است. مفهوم این هدف بسیار پیچیده است. مدیران شرکت با ذینفعان بسیاری نظیر مالکان ، بستانکاران ، فعالان بازار سرمایه سروکار دارند."

این هدف، ترجمان بیشینه ساختن ثروت سهام داران در شرکت های سهامی است که به صورت ارزش بازار حقوق صاحبان سهام برابر ارزش فعلی جریانات نقدی آتی مورد انتظار مالکان است. همان طور که اشاره انواع تحلیل های مالی شد، هدف مدیریت مالی به حداکثر رساندن ثروت مالک است. تحقق این مهم از طریق حداکثر نمودن سود اقتصادی میسر است که دارای مفهومی متفاوت با سود حسابداری است.

بیشتر بخوانید: صفر تا صد چگونگی دفاع از پرونده مالیاتی به چه صورت است؟

محدوده و عناصر کلیدی مدیریت مالی

در مدیریت مالی یک کسب‌وکار، تصمیمات مختلفی پیرامون چگونگی بهره‌برداری از منابع مالی، اعم از دارایی‌های مالی شرکت و یا منابع مالی خارجی، کنترل جریان نقدینگی و استراتژی‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری اتخاذ می‌گردد. بر این اساس، مهم‌ترین اجزای مدیریت مالی یک کسب‌وکار را می‌توان در موارد زیر خلاصه نمود:

الف) تصمیمات سرمایه‌گذاری

سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت و تخصیص بودجه به دارایی‌های مختلف، تحت عنوان بودجه سرمایه، از مهم‌ترین مواردی است که در مدیریت مالی باید انجام گیرد. سرمایه‌گذاری در دارایی‌های فعلی نیز بخشی از تصمیمات سرمایه‌گذاری است که به‌عنوان تصمیمات سرمایه در گردش، شناخته می‌شود.

ب) تصمیمات مالی

این مورد مربوط به افزایش بودجه از منابع مختلف است که با توجه به شاخص‌هایی نظیر نوع منبع، دوره تأمین مالی، هزینه تأمین مالی و بازگشت سرمایه انجام می‌گیرد.

ج) تصمیم‌گیری در مورد تقسیم سود

مدیر مالی باید نسبت به توزیع سود خالص، تصمیم‌گیری نماید. به‌طورکلی سود خالص به دو بخش «تقسیم سود برای سهامداران» و «سود متعارف» تقسیم می‌شود. در تصمیمات مرتبط با تعیین سود سهامداران، میزان سود و چگونگی توزیع آن مشخص می‌گردد. در سود متعارف نیز مبلغ سود خالص، نهایی می‌شود که این انواع تحلیل های مالی میزان کاملاً وابسته به برنامه‌های توسعه و تغییرات ساختاری سازمان دارد.

تجزیه و تحلیل های مالی

تجزیه و تحلیل های مالی، یکی از ابزارهای مدیریت مالی است که شامل ارزیابی در شرایط مالی و عملکرد یک شرکت تجاری، یک وضعیت و یا حتی اقتصاد آن شرکت و پیش بینی شرایط و عملکرد آینده آن شرکت است. به عبارت دیکر این بدان معنی است که میزان ریسک و بازده مورد نیاز را بررسی می کند.
اطلاعات تجزیه و تحلیل های مالی ممکن است در قسمت هایی داخل آن موسسه باشند مانند قسمت های بازاریابی و تولید و یا از سازمان هایی که دارای اطلاعات حسابداری هستند و یا از کمپانی های فروش اطلاعات.

در یک شرکت بررسی های مالی ممکن است نه تنها برای ارزیابی عملکرد آن شرکت به کار رود بلکه برای ارزیابی قسمت های مختلف از شرکت، بخش ها و خطوط تولید نیز به کار می رود. این تجزیه و تحلیل ها ممکن است هم به صورت دوره ای و زمانی که مورد نیاز است انجام شود تا بتواند نه تنها تصمیمات مالی درست و آگاهانه را تضمین کند، بلکه به عنوان کمکی برای اتخاذ سیاست های شخصی و سیستم های تشویقی مورد استفاده قرار گیرد. در بیرون از این موسسه، تجزیه و تحلیل های مالی ممکن است برای تعیین ارزش یک مصرف کننده جدید استفاده شود تا به وسیله آن توان منابع را برای شرایط قرارداد بلند مدت و همچنین عملکرد بازاری رقیبان را ارزیابی کنند.

تجزیه و تحلیل مغایرت ها

مدیران باید مغایرت های میان بودجه تخصیص داده شده و پیش بینی صورت گرفته را تجزیه و تحلیل نمایند. کلیه مغایرت های مهم چه مطلوب و چه نامطلوب باید بررسی شوند. مدیران باید بتوانند این اختلاف ها را به آنچه که در واحد یا محل کارشان در دوره حسابداری رخ داده مرتبط سازند. آیا این مغایرت تنها یک بار رخ داده یا در سالیان باقیمانده تکرار خواهد شد؟ آیا لازم است که این اختلاف (مطلوب یا نامطلوب) در پیش بینی مالی سه ماهه یا سال مالی در نظر گرفته شود؟ اگر نتوانید این مغایرت ها را بر مبنای دانشتان از عملیات توضیح دهید باید هر چه سریعتر با واحد مالی تماس بگیرید.

بیشتر بخوانید: تنظیم اظهارنامه مالیاتی اشخاص حقیقی و حقوقی به چه شکل است؟

امور قسمت مالی شرکت

الف) امور مالي شركت

• حسابداري صنعتي
• حسابداري مالي

ب) صورت هاي مالي و تجزيه و تحليل آن ها

• تراز نامه
• صورت سود وزيان
• صورت سرمايه
• صورت تغييرات در وضعيت مالي
• توضيحات صورت هاي مالي

سایر عملکردهای شرکت

مدیریت منابع انسانی یا به اختصار منابع انسانی ، عبارت است از فرایند کار کردن با افراد، به‌طوری‌ که این افراد و سازمان‌شان به توانمندی کاملی دست یابند، حتی زمانی که تغییر، نیاز به کسب مهارت‌های جدید، تقبل مسئولیت‌های جدید و شکل جدیدی از روابط را ملزم باشد. در واقع مدیریت منابع انسانی استفاده از نیروی انسانی در جهت اهداف سازمان است و شامل فعالیت‌هایی نظیر کارمندیابی و جذب، آموزش، حقوق و دستمزد و روابط سازمانی می‌شود. به عبارتی دیگر مدیریت منابع انسانی تابعی در سازمان است که عملکرد کارکنان را در خدمت‌رسانی به اهداف استراتژیک کارفرما، به حد اعلا می ساند. مدیریت منابع انسانی به دنبال یافتن چگونگی مدیریت افراد در سازمان‌ها، با تمرکز بر سیاست‌ها و سیستم‌ها می‌باشد. واحدها و بخش‌های مدیریت منابع انسانی، خصوصاً مسئول عده‌ای از فعالیت‌ها، از انواع تحلیل های مالی جمله استخدام، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد و پاداش و جزا (برای مثال مدیریت سیستم حقوق و مزایا) می‌باشد.

مدیریت تولید ، عملکردی است که عهده‌دار مسئولیت برنامه‌ریزی تاکتیکی و راهبردی فراورده‌های موجود و جدید یک شرکت است. مدیریت فراورده، عملکرد چرخهٔ حیات سازمانی در درون یک شرکت است که با برنامه‌ریزی یا پیش‌نگری یا بازاریابی فراورده یا فراورده‌ها در همهٔ مراحل چرخهٔ حیات محصول سروکار دارد.

مدیریت تولید یک فعالیت درون سازمانی است که از پیش‌بینی، برنامه‌ریزی و بازاریابی برای محصولات یا خدمات تشکیل می‌شود. مدیر تولید همواره دغدغه توسعه محصول و بازاریابی محصول را دارد و این دو فعالیت نهایتاً منجر به افزایش درامد، افزایش سهم بازار و افزایش حاشیه سود خواهند شد. از طرف دیگر یک مدیر تولید باید در مورد تحلیل بازار و کارایی‌ها و ویژگی‌های محصول مسئولیت پذیر باشد. ازین رو در ساختارهای سازمانی مختلف بعضاً مدیر تولید یک جایگاه سازمانی مشخص و معین را دارد و در بعضی موارد عضو بخش‌های فروش و بازاریابی یا عضو بخش مهندسی محسوب می‌شود.

معمولاً برای بررسی عملکرد مدیران تولید شاخصه‌های سود و ضرر یک بنگاه مورد ارزیابی قرار میگیرد. یک مدیر تولید باید بتواند خواسته‌ها و نیازهای بخش فروش و بازاریابی را به بخش‌های مهندسی و فرایند سازمان انتقال دهد و از طرف دیگر باید بتواند محدودیت‌های بخش مهندسی و طراحی با توجه به شناختی که از بازار و خواسته مشتریان دارد برطرف نماید تا محصول بدست آمده با هزینه‌ای منطقی بتواند پاسخگوی بخش عمده‌ای از نیازهای مشتریان باشد.

آشنایی با صورت های مالی و انواع آن

شرکت‌ها باید عملکرد مالی خود را در راستای تامین مالی و فعالیت‌های سرمایه‌گذاری بررسی کنند. نتایج بررسی این آیتم‌ها در قالب «صورت های مالی» گزارش می‌شود. گزارشات به‌دست آمده حاوی اطلاعات کاربردی و بسیار مهمی است که از آن در راستای سرمایه‌گذاری موفق‌تر و افزایش اعتبار بهره می‌برند.

برای ایجاد گزارشات، ابتدا باید فعالیت یک شرکت در بازه‌ی زمانی‌ای مشخص تحت‌نظر باشد. سپس نتایج به‌دست آمده بر اساس اصول حسابداری با وضعیت کنونی شرکت مقایسه و از آن در جهت پیش‌بینی بهتر امور استفاده می‌شود. در واقع هدف گزارشات مالی، ایجاد پیش‌بینی‌ای نزدیک به واقعیت برای صاحبان شرکت است. در ادامه با توجه به نحوه‌ی ارزیابی و محاسبه آن‌ها توضیحات بیشتری در مورد هر یک از صورت های مالی خواهیم داد.

انواع صورت های مالی

به‌طور کلی چهار نوع صورت مالی وجود دارد که هر یک از آن‌ها کاربرد و هدف مخصوص به خود را دارند. این صورت‌ها عبارت‌اند از:

• صورت وضعیت مالی
• صورتحساب سود و زیان
• صورت گردش وجوه نقد
• صورت سود و زیان جامع

صورت وضعیت مالی

یکی از انواع صورت های مالی، صورت وضعیت مالی است که با استفاده از آن سرمایه‌ی بنگاه یا شرکت طی یک دوره‌ی مالی در قالبی مشخص‌شده تعیین می‌شود. در حقیقت صورت وضعیت مالی نشان‌دهنده‌ی ساختار شرکت از لحاظ مالی، نقدینگی، انعطاف و… است.

فرمول کاربردی این صورت عبارت است از:

دارایی سازمان = بدهی + سرمایه (حقوق سهامداران)

اکنون آیتم‌های این فرمول را به تفکیک توضیح می‌دهیم:

دارایی

دارایی‌ها بر اساس میزان قدرت نقدشوندگی‌ به دو دسته‌ی جاری و بلندمدت تقسیم می‌شوند. برای مثال وجه نقد، حساب‌های بانکی و اوراق بهادار که به‌طور ذاتی قدرت نقدشوندگی بالایی دارند در دسته‌ی دارایی‌های جاری جای می‌گیرند. اما دارایی‌هایی همچون ماشین‌آلات و دستگاه‌های تولیدی که خود مولد هستند، سرعت نقدشوندگی ندارند و در حیطه‌ی دارایی‌های بلندمدت قرار می‌گیرند.

تقریبا‌ً تمام دارایی‌های بلندمدت (به جز زمین) که به آن‌ها ثابت هم گفته می‌شود، مشمول استهلاک‌اند.

نکته‌ی مهم اینجاست که در این صورت های مالی، دارایی‌ها را طبق میزان قدرتی که در نقدشوندگی دارند فهرست‌بندی می‌کنند.

همانطور که می‌دانید بدهی به معنای تعهدات شرکت به بستانکارانش است. بدهی نیز همچون دارایی به دو دسته‌ی جاری و بلندمدت تقسیم می‌شود. منظور از نوع جاری آن، مالیات بر درآمد، حساب‌های پرداختی و.. است. همچنین بدهی‌های بلندمدت نیز شامل وام‌های دریافتی و مالیات معوقه می‌شود.

حقوق سهامداران

در واقع حقوق سهامداران همان منافع اصلی صاحبان و سهامداران شرکت از منابع اقتصادی است. که شامل آورده‌ی صاحبان سهام و منجر به ایجاد بدهی می‌شود.

صورتحساب سود و زیان

بر اساس این صورت مالی مشخص می‌شود پول‌هایی که در یک بازه‌ی مالی از فعالیت‌های یک سازمان اقتصادی دریافت شده و یا خرج می‌شود چه نتیجه‌ای داشته است.

در صورت های مالی اساسی باید درآمدها و هزینه‌های یک بازه‌ی مالی تعیین گردد، سپس هزینه‌ها از میزان درآمد کسر شده و در نهایت مقدار سود و زیان شرکت مشخص شود.

منظور دقیق ما از درآمد و هزینه به شرح زیر است:

درآمد

از لحاظ اصول حسابداری درآمد به دو دسته‌ی عملیاتی و غیرعملیاتی تقسیم می‌شود. منظور از نوع عملیاتی آن درآمدی است که به‌طور مستقیم حاصل فعالیت و تولید شرکت است. اما درآمد غیرعملیاتی درنتیجه‌ی تولید به‌دست نمی‌آید. مانند زمینی که برای شرکت خریداری شده است اما محصول فرایند تولید نیست.

هزینه

هزینه‌ها به سه دسته‌ی عملیاتی، غیرعملیاتی و بهای تمام‌شده‌ی کالا تقسیم می‌شوند.

منظور از بهای تمام‌شده، هزینه‌هایی است که جهت تولید محصول اعم‌از خرید مواد اولیه و هزینه تولید سربار صرف می‌شود. هزینه عملیاتی نیز مربوط به هزینه‌های ناشی از فروش، بازاریابی و اداری و مالی است. هزینه‌هایی که تحت پوشش بهای تمام‌شده و هزینه‌های عملیاتی نباشند، با عنوان هزینه‌های غیرعملیاتی شناخته می‌شوند. این نوع از هزینه دائمی نبوده و به فعالیت شرکت مربوط نمی‌شود.

برای تهیه صورتحساب سود و زیان یک شرکت، باید میزان تفاضل درآمد عملیاتی و هزینه عملیاتی از تفاضل درآمد غیرعملیاتی با هزینه عملیاتی کم شود. به این ترتیب سود و زیان قبل از عملیات به‌دست می‌آید که با کسر مالیات از آن، میزان سود و زیان خالص یا ویژه مشخص می‌شود.

به این نمونه از صورت سود و زیان توجه کنید:

صورت گردش وجوه نقد

در صورت های مالی اساسی، جریان نقدینگی بیانگر کامل فعالیت‌های تبادل پولی میان شرکت با سایر سازمان‌ها است. با استفاده از صورت گردش وجوه نقد، علاوه بر این‌که دلایل اختلال در تعهدات مالی یک شرکت مشخص می‌شود، یک نگرش کلی نیز در مورد سرمایه به دست می‌آید. این نگرش مبنی بر محل و روش ورود سرمایه به سازمان و صرف آن در زمینه‌های مختلف است.

جهت ایجاد این نوع از صورت های مالی باید تفاضل پول هزینه‌شده از پول دریافت‌شده را محاسبه کنید.

به نمونه‌ای از صورت‌های گردش وجوه نقد دقت کنید:

صورت سود و زیان جامع

در تدوین صورت مالی سود و زیان جامع، تمامی درآمدها و هزینه‌ها در یک بازه‌ی مالی مشخص شناسایی شده و قابل ارائه به سهام‌داران است.

در بعضی موارد ممکن است درآمدها و هزینه‌ها منعکس نشوند که در این صورت باید بر اساس استاندارد حسابداری به حساب سهام‌داران واریز شود.

برای استفاده و تصمیم‌گیری دقیق صاحبان سرمایه طبق گزارشات مالی، لازم است تمامی صورت‌های سود و زیان سازمان به‌دست آید که به آن سود و زیان جامع گفته می‌شود.

نکات مهم در تهیه صورت های مالی

• اطلاعات باید به‌صورت ساده و مختصر درج شود.
• تهیه‌کننده‌ی گزارشات نباید زیاده‌بینی یا خوش‌بینی افراطی‌ای داشته باشند.
• جهت عدم دستیابی به سود کاذب باید دارایی‌ها به میزان حداقلی و هزینه‌ها به میزان حداکثری ثبت شود.
• تهیه‌ی گزارشات مالی به‌تنهایی بیانگر شرایط مالی یک شرکت نیست. در واقع برای نتیجه‌ی مناسب علاوه بر تهیه‌ و تدوین آن‌ها، باید درک و تجزیه و تحلیل درستی نیز از گزارشات داشته باشید.

جمع‌بندی

در این مقاله انواع صورت‌ها یا گزارشات مالی را معرفی و بررسی کردیم. هر چند هر یک از آن‌ها هدف خاصی را دنبال می‌کند اما به‌طور کلی هدف تمامی صورت های مالی ایجاد یک نگرش کلی در مورد دارایی‌ها و روش کسب آن‌ها و همچنین میزان هزینه‌های صرف‌شده است. صاحبان شرکت‌ها با استفاده از این گزارشات می‌توانند یک پیش‌بینی عاقلانه برای آینده‌ی مالی شرکت در دست داشته باشند.

بهترین روش تحلیل تکنیکال چیست؟ آشنایی با بهترین روش سرمایه‌گذاری

برای ورود به بازار سرمایه باید با انواع روش‌های تحلیل تکنیکال آشنا شد و کارآمدترین آن‌ها را استفاده کرد. به این منظور ابتدا باید انواع روش تحلیل تکنیکال را شناخت و سپس در میان آن‌ها به دنبال بهترین روش تحلیل تکنیکال گشت. به همین منظور امروز در این مقاله قصد داریم با هم نگاهی بر روش‌های تحلیل تکنیکال بیندازیم. پس از آشنایی با این روش‌ها باید به یک سوال نهایی پاسخ داد: بهترین روش تحلیل تکنیکال چیست؟

رسیدن به بهترین پاسخ برای این پرسش هدف اصلی کلینیک سرمایه در این مقاله است، چرا که بسیاری از تازه واردان در دنیای سرمایه‌گذاری همواره به دنبال بهترین روش می‌گردند.

فهرست عناوین مقاله

آشنایی با روش‌های تحلیل تکنیکال برای یافتن بهترین روش تحلیل تکنیکال

همانطور که گفتیم برای یافتن بهترین روش ابتدا باید با انواع روش‌ها آشنا شد. روش‌های انواع تحلیل های مالی تحلیل تکنیکال به طور کلی به هشت دسته تقسیم می‌شوند که در ادامه به بررسی هر یک به صورت جداگانه می‌پردازیم.

پیش از آن به یاد داشته باشید که به طور کلی روش تحلیل تکنیکال برای پیش‌بینی حرکات آینده سهام بورس یا ارز دیجیتال به کار می‌روند و هرگز به صورت 100 صحیح نیستند. این روش‌ها همگی با کمک سوابق پیشین سهام به کار گرفته می‌شوند.

نمودارهای سهام

یکی از روش‌های تحلیل تکنیکال استفاده از نمودارها است. نمودارها تمامی سوابق قیمتی یک سهام را در خود جای می‌دهند. این نمودارها به سه شکل شمعی، میله‌ای و خطی ایجاد می‌شوند و هر یک در بازه‌های زمانی متفاوت به ترتیب زمانی شکل می‌گیرند. تحلیل‌گر می‌تواند هر نمودار را مطابق میل خود طی بازه‌های زمانی ساعتی، روزانه، ماهیانه، فصلی، سالیانه و حتی دهه‌ای یا سده‌ای بررسی کند.

معامله‌گر با توجه به اهداف خود زمان مورد نظر را بررسی می‌کند. برای تریدینگ در بازه‌های زمانی کوتاه مدت باید بازه‌های کوتاه یک سهام همچون روزانه یا ماهیانه را بررسی کرد. اما اگر قصد سرمایه‌گذاری بلند مدت دارید، بررسی نمودارهای بازه‌های زمانی بزرگ‌تر کمک بیشتری به شما خواهد کرد.

در نمودارها شما چهار فاکتور اصلی قیمت یعنی قیمت شروع، پایان، سقف و کف را مشاهده می‌کنید. این فاکتورها با توجه به بازه زمانی شما نشان داده می‌شوند.

برای مثال اگر به بررسی روند یک سهام طی یک ماه گذشته بپردازید، این چهار فاکتور مطابق هر یک روز شکل می‌گیرند. به این ترتیب اگر نموداری شمعی را انتخاب کنید، شما 30 شمع با 30 قیمت آغازی و پایانی متفاوت یا گاهی یکسان خواهید داشت، که هر شمع یک کف قیمت و یک سقف قیمت مختص به خود را دارد.

در نهایت شما قادر به مشاهده آخرین تغییرات و همچنین حجم معاملات در نمودارها نیز هستید. حجم تغییرات به شما نشان می‌دهد چه میزان سهام طی هر بازه خریداری یا فروخته شده‌اند؛ و آخرین تغییرات نمایانگر کوچک‌ترین تغییرات در قیمت سهام است.

به این ترتیب شاید استفاده از نمودارها بهترین روش تحلیل تکنیکال باشد.

میانگین متحرک

یکی از قدیمی‌ترین، شناخته‌شده‌ترین و پرکاربردترین روش‌ها و شاخص‌ها در تحلیل تکنیکال، میانگین متحرک است. میانگین متحرک خطی است که برای از بین بردن نوک‌های تیز در نمودار استفاده می‌شود. این شاخص همانطور که از نامش پیداست میانگین قیمت را نشان می‌دهد. به علاوه از آن‌جایی‌که برای از بین بردن نوک‌های تیز مکرر در نمودار است، در نتیجه خود به صورت انحنا شکل می‌گیرد.

میانگین متحرک صرفاً از قیمت‌های پیشین بازار استفاده می‌کند و تحلیل‌گر با توجه به میانگین قیمت هر سهام، برای خرید یا فروش آن تصمیم‌گیری می‌کند. این شاخص برای تشخیص جهت روند بسیار کاربرد دارد و با استفاده از آن جهت قیمت نزولی، صعودی یا خنثی به راحتی نمایان می‌شود.

برای به دست آوردن میانگین متحرک ابتدا باید میانگین 4 قیمت هر بخش را به دست آورد. برای مثال اگر میانگین یک ماه را می‌خواهیم به دست آوریم، ابتدا میانگین قیمت آغازین، قیمت پایانی و قیمت‌های سقف و کف را برای هر روز به صورت جداگانه به دست می‌آوریم.

پس از آن میانگین‌های به دست آورده را با هم جمع می‌کنیم و بر تعداد آن‌ها تقسیم می‌کنیم.

این میانگین به تحلیل‌گر کمک می‌کند داده‌های قیمتی بازه‌های زمانی گذشته را راحت‌تر درک کند و زمان کمتری را برای تجزیه و تحلیل اعداد بسیار صرف کند.

شاخص‌های تکنیکال

شاخص‌های تکنیکال با گستردگی بالا قابلیت استفاده به عنوان بهترین روش تحلیل تکنیکال را دارند. این شاخص‌ها از بررسی فاکتورهایی همچون قیمت و حجم معاملات انجام شده در گذشته شکل می‌گیرند. شاخص‌ها با استفاده از فرمول‌ها و محاسبات ریاضی به بررسی، تجزیه و تحلیل داده‌ها می‌پردازند. همچنین این شاخص‌ها به صورت سیگنال‌هایی روی نمودارها قرار می‌گیرند.

با استفاده از فرمول‌های ریاضی متفاوت تحلیل‌گر روند آینده سهام و جهت حرکت روند را تا حدودی پیش‌بینی می‌کند. به این صورت زمان ورود و خروج مناسب هر سهام را می‌یابند.

این شاخص‌ها خود به دو دسته بزرگ دیگر تحت عنوان‌های شاخص‌های مومنتوم و شاخص‌های قیمت تقسیم می‌شوند.

شاخص‌های مومنتوم

شاخص‌های مومنتوم قدرت یا ضعف قیمت را نشان می‌دهند. این شاخص‌ها به تحلیل‌گر کمک می‌کنند که وضعیت اشباع خرید یا اشباع فروش را پیدا کنند و در زمان درست برای خرید یا فروش سهام خود تصمیم بگیرند. به بیانی دیگر مومنتوم میزان صعود یا ریزش هر سهام را نشان می‌دهد. برخی از شاخص‌های مومنتوم عبارتند از شاخص کانال کالا (CCI)، شاخص قدرت نسبی (RSI) شاخص میانگین حرکت جهت‌دار ( اندیکاتور MACD ).

شاخص کانال کالا تفاوت بین قیمت حاضر سهام و میانگین قیمت پیشین آن را نمایان می‌سازد. زمانی‌که عدد این شاخص بالاتر از صفر باشد به معنای این است که قیمت سهام از میانگین آن در گذشته بیشتر است. زمانی که قیمت سهام از میانگین آن کمتر باشد، CCI عددی کمتر صفر را نشان می‌دهد.

شاخص قدرت نسبی سیگنال‌هایی از قیمت‌های خرسی (نزولی) و گاوی (صعودی) ارائه می‌دهد. این شاخص اغلب در زیر نمودار قرار می‌گیرد. زمانی که RSI بالاتر از 70% باشد، به معنای اشباع خرید و زمانی که پایین‌تر از 30% باشد، به معنای اشباع فروش سهام است.

شاخص میانگین حرکت جهت‌دار ارتباط بین دو میانگین متحرک را نشان می‌دهد. تحلیل‌گر با استفاده از این شاخص متوجه می‌شود چه زمانی باید از خرید یا فروش یک سهام دست بکشد. همچنین سرعت این خطوط بیان‌گر اشباع خرید و فروش است. علاوه بر آن قدرت یا ضعف روندهای صعودی و نزولی را می‌توان به سادگی با MACD به دست آورد.

این شاخص‌ها بیشتر در زمان صعود قیمت کاربرد دارند، چرا که به طور کلی روند صعودی دوام بیشتری نسبت به روند نزولی دارد.

شاخص‌های قیمت

شاخص‌های قیمت همانطور که از نامشان پیداست بر پایه قیمت هستند. شاخص‌هایی همچون میانگین متحرک (MA) و باندهای بولینگر از دسته شاخص‌های قیمت به شمار می‌روند. میانگین متحرک به طور مداوم از قیمت‌های هر روز بازار به دست می‌آید، سپس میانگین‌های هر روز با دیگر روزها میانگینی دیگر برای بازه رمانی بزرگ‌تر تشکیل می‌دهند.

باند بولینگر از ترکیب میانگین متحرک و دو خط منحنی دیگر تشکیل می‌شود. با این شاخص تحلیل‌گر قیمت میانی، تغییر مسیرها در سقف و تغییر مسیرها در کف را مشاهده می‌کند. به این ترتیب بهترین زمان ورود و خروج به بازار را می‌توان دریافت. شاخص‌های قیمت به نوعی یکی از پرکاربردترین و بهترین روش تحلیل تکنیکال به شمار می‌روند.

حمایت و مقاومت

تحلیل‌گر با استفاده از نمودارها نقاطی را تحت عنوان نقاط حمایت و مقاومت شناسایی می‌کند. این نقاط اغلب به دنبال عدم تعادل بین عرضه و تقاضا ایجاد می‌شوند. این نقاط با کمک خط روند و میانگین متحرک به دست می‌آیند. حمایت زمانی رخ می‌دهد که سهام‌های بسیاری از یک عرضه خریداری می‌شوند و آن عرضه با کمبود سهام مواجه می‌شود.

مقاومت برعکس حمایت است. در این حالت عرضه بیش از تقاضا است و در نتیجه سهام قادر به ادامه روند صعودی نخواهد بود. به این ترتیب مقاومت اتفاق می‌افتد و از ریزش سهام جلوگیری می‌شود.

در هر یک از نقاط حمایت و مقاومت احتمال معکوس شدن بازار وجود دارد. به این ترتیب تریدر با یافتن این نقاط می‌تواند سرمایه‌گذاری موفق‌تری را داشته باشد.

حجم سهام

یکی دیگر از روش‌های تحلیل تکنیکال با استفاده از نمودار حجم سهام است. این نمودار تمامی سهام‌های خریداری شده و فروخته شده طی یک روز یا یک بازه زمانی مشخص را نشان می‌دهد. هر یک از خط‌ها نشان دهنده یک ترید هستند و برای به دست آوردن حجم تریدینگ به کار می‌روند.

این نمودار اغلب در زیر صفحه قیمت‌ها نمایش داده می‌شود. تاثیر حجم سهام بر نقاط شکست قیمت نمایان می‌شود. در صورتی‌که خرید بسیار بالاتر از فروش باشد، شاهد بریک اوت (breakout) خواهیم بود، این اتفاق منجر به افزایش ناگهانی قیمت‌ها می‌شود. در صورتی‌که فروش بیشتر باشد بریک داون (breakdown) اتفاق می‌افتد، که این اتفاق باعث کاهش ناگهانی قیمت خواهد شد.

با این وجود، نمودار حجم سهام هم می‌تواند بهترین روش تحلیل تکنیکال باشد.

روندها

روند خطی است که جهت حرکت بازار را نشان می‌دهد. این روند می‌تواند به یکی از حالت‌های صعودی، نزولی یا خنثی باشد. روند صعودی به معنای افزایش خریداران با افزایش سهام است و بالعکس.

روند را به صورت خطی بر نمودار نشان می‌دهیم. این خط با اتصال نقاط کف و سقف قیمت به دست می‌آید. با کمک خط روند تحلیل‌گر نقاط حمایت و مقاومت، نقاط شکست یا چرخش بازار و جهت قیمت بازار را پیدا می‌کند. علاوه بر این با استفاده از میانگین متحرک نیز می‌توان روند بازار را مشخص کرد. برای اطلاعات بیشتر پیشنهاد می کنیم مقاله خط روند را مطالعه کنید.

کدام روش تحلیل تکنیکال بهتر است؟

حال که با هشت روش تحلیل تکنیکال آشنا شدید، می‌دانید که هر کدام از این روش‌ها به نوعی می‌تواند جایگاه بهترین روش تحلیل تکنیکال را از آن خود کنند.

هر کدام از این روش‌ها مزیت‌ها و کاربردهای خود را دارند و بهترین روش می‌تواند کاملاً فردی باشد. بدین معنا که بهترین شیوه با توجه به خصوصیات فردی و کاربردهای مورد نیاز هر شخص می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

در نتیجه بهترین روش به یکی از این روش‌ها منتهی نمی‌شود. با این حال شاید بتوان گفت بهترین روش ترکیبی از چند روش است. به این صورت فرد با ادغام روش‌ها و بررسی سرمایه‌گذاری از چندین جهت می‌تواند با ریسک کمتر و پیش‌بینی دقیق‌تر تریدینگ کند.

کلام آخر

امروز با هم برای یافتن بهترین راه تحلیل تکنیکال تلاش کردیم. در این راه با انواع روش‌های تحلیل تکنیکال آشنا شدیم و شاخص‌ها و معیارهای متعددی را با توجه به کاربردهای آن‌ها شناختیم.

برخی از روش‌ها همچون حمایت و مقاومت انواع تحلیل های مالی با کمک دیگر روش‌ها همچون نمودارها و قیمت‌ها به دست می‌آیند و برخی دیگر پایه و اساس نمایان شدن دیگر روش‌ها هستند مانند نمودارها.

صورت های مالی به زبان ساده + 6 انواع صورت های مالی حسابداری

در این مقاله قرار است به بیان این مطلب بپردازیم که صورت‌ های مالی در بورس چیست و چه انواعی دارند، پس تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا ببینیم که به چه شکلی باید از این اطلاعات برای عملکرد بهتر در بازار سرمایه کمک بگیریم.

صورت‌ های مالی در بازار اغلب یکی از مزیت‌های مهم برای تحلیلگران بنیادین به حساب می‌آید. شرکت‌هایی که در حال حاضر در بازار بورس ایران فعالیت می‌کنند، وظیفه دارند تا همه ذی‌نفعان را که در برگیرنده سرمایه‌گذاران و سهام‌داران می‌شوند، با نحوه فعالیت شرکت و همین طور وضعیت مالی آن آشنا سازند.

صورت‌ های مالی به چه معنی است؟

این‌طور می‌شود تعریف کرد که در واقع در طول یک بازه زمانی، شرکت به ارائه گزارشاتی می‌پردازد که به آن‌ها "صورت‌ های مالی" گفته می‌شود. این گزارش‌ها باید به نوعی باشند که در واقع از یک چارچوب مشخصی برخوردار بوده و طبق استانداردهای اصول حسابداری نوشته شوند. به همین خاطر است که اطلاعات دقیق و جامعی درباره فعالیت و وضعیت بازار ارائه می‌دهند.

هدف از تدارک گزارشات مالی چیست؟

در واقع می‌توان گفت هدف از تدارک گزارشات مالی این است که بازتاب اطلاعات به نحوی دسته‌بندی شده باشد که به صورت خلاصه‌وار بتواند وضعیت شرکت، نوع عملکرد و همین طور انعطاف پذیری مالی را به صورتی که کلیه ذی‌نفعان این توانایی را داشته باشند که از آن برای گرفتن تصمیمات اقتصادی‌شان (در جهت مقایسه و ارزیابی زمان و مبلغ، پیش بینی، عدم قطعی بودن جریان‌های نقدی که ممکن است اتفاق افتد) بهره برداری نمایند، بیان کند.

در ادامه به بررسی انواع صورت‌ های مالی در شرکت‌ها و واحدهای تولیدی و تجاری می‌پردازیم.

انواع صورت‌ های مالی کدام‌اند؟

این‌که صورت‌ های مالی چیست و چه کاربردی دارند را دانستید، حالا نوبت به این رسیده است تا با انواع گوناگون آن در بازار آشنا شوید که به قرار ذیل هستند:

1. ترازنامه
2. صورت‌حساب مربوط به زیان و سود انباشته
3. صورت‌حساب مربوط به گردش سود و زیان همه‌جانبه
4. صورت گردش کلیه وجوه نقد شرکت
5. صورت‌ های مالی مخصوص میان دوره‌ای شرکت
6. صورت سرمایه

از شماره یک تا چهار را به این دلیل که جزو صورت‌های مهم مالی‌اند، به اصطلاح "صورت‌ های مالی اساسی" می‌گویند. حالا در ادامه قرار است تا هریک از این صورت‌های اساسی را به همراه مزایا و کاربردهایی که دارند برای شما شرح نماییم تا بتوانید به یک نظرگاه کامل درباره این‌که صورت‌ها چه کاربردی دارند و برای چه عنوانی مورد استفاده قرار می‌گیرند برسیم.

1) تراز نامه :

در واقع این مورد بیانگر وضعیت مالی یک شرکت در طول یک بازه زمانی معین است. ترازنامه از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است که سه گروه عمده دارایی، بدهی و سرمایه را به عنوان عناصر اصلی تعیین می‌کند. می‌شود این‌طور هم گفت که در واقع ترازنامه به زبان ساده مشخص می‌کند که شرکت چه حدودی دارایی دارد و از چه مقدار بدهی و سرمایه برخوردار است.

2) صورت‌ های سود و زیان:

این صورت‌ها هم در طول یک بازده زمانی مشخص تعیین می‌کنند که شرکت چه مقداری سود یا زیان حاصل کرده است. همین طور میزان درآمد و هزینه را هم روشن می‌کند.

3) صورت‌ های سود و زیان جامع:

به این شکل است که یک گزارش همه‌جانبه باتوجه‌به این‌که درآمدها و هزینه‌ها افزایشی بوده یا کاهشی (چه تحقق یافته باشند و چه تحقق نیافته) در اختیار قرار می‌دهد.

4) صورت جریان وجوه نقد:

یک گزارش که در برگیرنده وجوه نقد یک شرکت ناشی از به سرانجام رساندن فعالیت‌های عملیاتی برای انجام عملیات مربوط به سرمایه‌گذاری در یک بازده زمانی معین است.

زمینه‌ های تجزیه و تحلیل صورت‌ های مالی کدام‌اند؟

یک سری از زمینه‌های مخصوص و ویژه‌ای که در این باره وجود دارد به قرار زیر است:

• بررسی نمودن نسبت‌های نقدینگی موجود
• بررسی و ارزیابی میزان توانی که شرکت از لحاظ مالی برای بازپرداخت بدهی‌های کوتاه مدت و همین طور تسهیلات مالی که درگذشته دریافت کرده است، دارد.
• بررسی نمودن جهت استفاده صحیح و درست از دارایی‌های ثابت و همین طور منابع سرمایه‌ای.
• بررسی موقعیت ساختاری منابع انسانی و همین طور ساختار سرمایه
• ارزیابی طرح‌های در دست اجرا و پروژه‌ها
• بررسی قدرت و همین طور توان تجاری برای حفظ مشتریان گذشته و جذب مشتریان جدید
• تجزیه و تحلیل درباره کلیه اقلام هزینه شده و قیمت نهایی کالاها و محصولات تولیدی و به فروش رفته.
• بررسی نمودن نسبت‌های عملیاتی نظیر گردش کالا و تولید به شکلی که بشود پروسه را از زمان تأمین مواد اولیه، تولید محصولات و کالاها و همین طور مدت انتظار برای توزیع و فروش محصولات و در آخر، زمان نقدشوندگی را بررسی و تحلیل کرد.

در اصل تمام این مواردی که بیان شد جزو موارد پرکاربردی است که می‌شود به کمک صورت مالی شرکت حاصل کرد و برای انواع تحلیل بنیادی خودمان از آن استفاده نمود. به همین خاطر برای این‌که بتوانید در بازار بورس به حد قابل اعتنایی از سود برسید، خوب است که در تحلیل بنیادی خودتان حتماً این عامل را مد نظر قرار بدهید تا کمتر دچار اشتباه در انتخاب یک شرکت مناسب برای سرمایه‌گذاری شوید.

کاربرد گزارشات مالی چیست؟

این‌که بتوانید "سود خالص" یک شرکت را به نحو مطلوبی تجزیه و تحلیل نمایید، یکی از کاربردهای جذابی است که گزارش مالی شرکت در اختیارتان قرار می‌دهد. همان طور که گفتیم این‌طور می‌شود بیان نمود که در طول یک بازه زمانی، شرکت گزارش‌هایی را ارائه می‌دهند که دارای یک چارچوب معین بوده و مطابق با استاندارهای اصول حسابداری نیز نوشته شده است و به این گزارشات، صورت‌ های مالی می‌گویند.

این گزارشات می‌توانند اطلاعات کاملی در زمینه فعالیت و همین طور وضعیت بازار بیان می‌کنند.

از این مقاله بایستی به این موضوع برسیم که برای این‌که بتوانیم یک سرمایه‌گذاری بی‌دغدغه و راحت داشته باشیم، برویم به سراغ تحلیل‌های مالی و صورت‌ های مالی شرکت‌ها. البته در کنار تحلیل بنیادین اگر تحلیل تکنیکال را هم عجین کنید، قطعاً اشتباهتان در تشخیص و علامت‌گذاری سهم جهت شکار به حداقل کاهش پیدا می‌کند. مطالعه "نرم افزار تحلیل تکنیکال اتوماتیک" می تواند مفید باشد.

البته نباید تنها از این صورت برای ارزیابی عملکرد یک واحد تولیدی یا یک شرکت استفاده کرد. اما برای این‌که به محاسبه مقدار سود دقیق شرکت بعد از کسر مالیات و استهلاک و هزینه‌هایی از این قبیل برسید، می‌تواند بسیار مفید و کارآمد باشد و به شما یک الگوی کلی از میزان سودی بدهد که یک شرکت در طول یک بازده زمانی مشخص حاصل کرده است.

در این جا یک موضوع دیگر که تا حدودی قابل بحث است، "حاشیه سود عملیاتی" خواهد بود. از معیارهای مهمی که سوددهی و همین طور کارایی واحد تجاری را برای ما مشخص می‌سازد. منظور از این عبارت این است مقادیری که یک واحد تولیدی یا شرکتی قبل از کسر بهره و مالیات حاصل کرده را با درآمد کسب شده از طریق فروش عملیاتی مقایسه می‌کنیم.

حاشیه سود عملیاتی در واقع به تحلیل‌گران بازار سرمایه این امکان را می‌دهد تا دریابند که مدیران شرکتی تا چه مقداری در کنترل کردن هزینه‌هایشان و تشکیل درآمدهای سودده در ارتباط با فعالیت اصلی واحد تجاری موفق عمل کرده‌اند.

اگر "حاشیه سود عملیاتی" بالا باشد، حکایت از این موضوع دارد که شرکت توانسته به خوبی از پس کنترل هزینه‌هایش بربیاید و فروشش را با سرعت بیشتری نسبت به افزایش هزینه‌هایش بالا ببرد.

یکی دیگر از کاربردهایی که این گزارش‌های مالی فراهم می‌کنند این است که قابلیت سوددهی سهام شرکت را برای سهام‌داران مشخص می‌کنند و دارای نسبت‌های مرتبطی با سهام شرکت هستند و همین طور خود سود هر سهم یک شاخص تعیین کننده برای سوددهی واحد تجاری یا شرکت به حساب می‌آید.

همین طور نسبت قیمت به درآمد هر سهم نیز در مقیاس با نرخ سهام جاری سنجیده می‌شود که از این راه می‌شود تا حدودی به یک ارزش گذاری درست و دقیق تجاری رسید.

از دیگر فاکتورهای مهم در این باره می‌توان اشاره داشت به نسبت قیمت به ارزش دفتری تحت عنوان یک ارزش بنیادین جهت ورود برای سرمایه‌گذاری مدنظر. به این خاطر که این نسبت در واقع ارزیابی بازار از شرکت یا واحد تولیدی را با ارزش حقیقی که دارد سنجش می‌نماید. نسبت پرداخت سود هم از عمده فاکتورهایی است که جهت تجزیه و تحلیل انواع صورت‌ های مالی برای شرکت‌ها و واحدهای تجاری به کار گرفته می‌شود.

این نسبت در اصل انواع تحلیل های مالی نشان دهنده درصدی از درآمد ثابت شرکت را در قالب سودی که بایستی تا به سرمایه‌گذاران پرداخت شود، بیان می‌کند. هر مقداری که پرداخت سود سهام بیشتر باشد، اعتماد زیادتری هم به درآمد شرکت درباره مدیریت در زمینه ثبات پرداخت‌ها برای سود و همین طور پایداری زیادتری برای شرکت مدنظر گرفته می‌شود. مطالعه مقاله محاسبه ارزش شرکت را پیشنهاد می کنیم.

در کل می‌توان این گونه در نظر گرفت که صورت‌ های مالی یک شرکت برای این مورد مطالعه قرار می‌گیرند که ببینیم با چه شرکتی طرف هستیم.

آیا این شرکت برای ورود جهت سرمایه‌گذاری مناسب است یا خیر؟ همین طور که خواندید و اطلاع پیدا کردید، فهمیدید کلیه این موارد در جهت استفاده از تحلیل بنیادین برای بررسی سهم مدنظر گرفته می‌شود تا در کنار سایر موارد سنجیده شود که بازار سهم در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت به چه شکلی است.

و در آخر .

ما در این مقاله تلاش کردیم تا مواردی را برای شما عزیزان بیان کنیم که جزو پرکاربردترین‌ها برای کمک به تعیین صورت مالی شرکت‌ها هستند و می‌توانید از آنها برای تحلیل بنیادی خودتان استفاده نمایید؛ لذا اگر می‌خواهید در بازار بورس به سود بسیار خوبی دست یابید، حتماً این عوامل را مد نظر قرار دهید تا در انتخاب یک شرکت مناسب برای سرمایه گذاری دچار اشتباه نشوید.

ممنون از این‌که تا انتهای این مقاله ما را همراهی کردید. لطفاً نظرات و پیشنهادات خودتان را با تیم ما در میان بگذارید.

انواع روش های تجزیه و تحلیل صورتهای مالی :

روش های مختلفی برای تجزیه و تحلیل اطلاعات مالی وجود دارد.معمولاً در بررسی پرونده های اعتباری در بانک مجموعه ای از این روش ها مورد استفاده قرار گرفته و به این وسیله تلاش می گردد ارزیابی دقیقی از وضعیت متقاضی بعمل آید . با توجه به پیچیدگی برخی از این روش ها و گستره وسیع مباحث مرتبط با آن، در این بخش سعی می گردد صرفاً با شرح مختصری در خصوص روش های معمول در تجزیه و تحلیل صورت های مالی ،اطلاعات مقدماتی و کاربردی لازم برای بررسی پرونده های اعتباری در شعب ارائه گردد.

در تجزیه و تحلیل صورت های مالی معمولاً از چهار روش ذیل استفاده می شود:

۱- تجزیه و تحلیل درونی :

در تجزیه و تحلیل درونی که تجزیه و تحلیل عمودی نیز خوانده می شود ،مقدار و اهمیت نسبی هر یک از اقلام صورت های مالی شرکت در یک دوره مالی مشخص مورد بررسی قرار می گیرد . دراین روش جزو روش های اولیه بوده و اولین قدم در تجزیه و تحلیل صورت های مالی محسوب می گردد. در تجزیه و تحلیل درونی می توان با محاسبه نسبت های مالی و مقایسه آن ها با شاخص های صنعت ،در خصوص وضعیت شرکت قضاوت نمود.

۲- تجزیه و تحلیل مقایسه ای :

در تجزیه و تحلیل مقایسه انواع تحلیل های مالی ای که تجزیه و تحلیل افقی نیز خوانده می شود ، صورت های مالی دو یا چند دوره متوالی با یکدیگر سنجیده می شود و روند اقلام مهم مندرج در صورت های مالی مورد بررسی قرار می گیرد.

۳- تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش :

در تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش ، عوامل مؤثر در تغییرات وضعیت مالی شرکت و شرایط عملیات جاری و روزمره آن مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

۴ – خطر سنجی (ریسک):

در روش خطر سنجی ، منابع مالی و سرمایه گذاری شرکت جهت شناسایی مواضع خطر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

باید توجه داشت ، اولین گام در تجزیه و تحلیل صورت های مالی اطمینان از کامل بودن و صحت اطلاعاتی است که در صورت های مالی شرکت مندرج گردیده است . بدیهی است از اقلام مالی نادرست نمی توان نتیجه و استنباط درستی حاصل نمود . لذا اطلاعات و تجربه تحلیلگر در کشف اشتباه و یا تقلب در صورت های مالی از اهمیت و جایگاه ویژهای برخوردار می باشد .

نسبت های مالی :

نسبت مالی کسری است که صورت آن را یک یا چند قلم از اطلاعات مالی شرکت در یک سال مالی و مخرج آن را یک یا چند قلم دیگر از صورت های مالی در همان سال مالی تشکیل می دهد . تصمیم گیری بر اساس نسبت های مالی وقتی قابل اتکا می باشد که مقادیر گذشته آن ها در همان شرکت و یا با شرکت های مشابه و یا با استاندرهای مطلوب مقایسه گردد.

همچنین در تحلیل نسبت های مالی می بایست اثرات افزایش یا کاهش آن ها در آینده شرکت نیز در نظر گرفته شود. به طور مثال در صورتی که شرکت از هزینه های بازاریابی و تبلیغات خود بکاهد، اگر چه در کوتاه مدت نسبت های سود آوری به علت کاهش هزینه ها رو به رشد و مطلوب جلوه می کند ، لکن ممکن است همین کاهش هزینه و افزایش سود ، موجب از دست رفتن بخشی از بازار فروش شرکت در آینده شده و زیان هنگفتی به آن وارد نماید.

انواع نسبت های مالی :

نسبت های مالی به چهار گروه به شرح زیر طبقه بندی می شود :

1. نسبت های نقدینگی
2. نسبت فعالیت
3. نسبت های سرمایه گذاری ، بدهی (اهرمی)
4. نسبت های سود آوری

• نسبت های نقدینگی :

نسبت های نقدینگی به نسبت هایی اطلاق می شود که توانایی شرکت در واریز بدهی های کوتاه مدت را نشان میدهد. مهمترین نسبت های نقدینگی ، نسبت جاری و نسبت آنی میباشد.

نسبت جاری از تقسیم مجموع دارایی های جاری بر مجموع بدهی های جاری بدست می آید و نشان دهنده توان شرکت برای ایفای تعهدات و بدهی های کوتاه مدت خود از محل دارایی های جاری می باشد. به بیان دیگر نسبت جاری نشان میدهد، در سال مالی مورد بررسی به ازای هر یک ریال دارایی جاری چند ریال بدهی جاری وجود دارد

در شرایط عادی هر چه دارایی های جاری نسبت به بدهی های جاری فزونی بیشتری داشته باشد و نسبت جاری بزرگتر شود ، شرکت از انعطاف پذیری بالاتری برای پاسخگویی به بدهی های کوتاه مدت خود برخوردار است اما اگر بیش از اندازه بزرگ شود بیانگر عدم بکارگیری مناسب دارایی ها نیز می باشد .

برای بررسی قدرت نقدینگی سریع و آنی شرکت برای تأدیه بدهی های خود از نسبت آنی استفاده می شود. به این منظور از صورت کسر محاسبه نسبت جاری ، انواع دارایی های جاری که از سرعت نقد شوندگی کمتری برخوردار هستند مانند موجودی کالا و پیش پرداخت ها را حذف کرده و نسبت بدست آمده را نسبت آنی می نامند .

باید توجه داشت ، نسبت های مالی مطلوب برای هر صنعت و تجارتی متفاوت است ، لذا می بایست در تفسیر نسبت های مالی از مقایسه با متوسط آن نسبت ها در شرکت های فعال در همان صنعت و تجارت استفاده نمود . به طور مثال برای واحدهای تولیدی نسبت آنی حدود یک و نسبت جاری حدود ۲ وبرای واحدهای بازرگانی و پیمانکاری که نقدینگی بیشتری نیاز دارند ، نسبت آنی اعداد بین اعداد ۲و۳ مطلوب است .

نسبت های فعالیت :

نسبت های فعالیت ، به نسبت هایی اطلاق می شود که نشانگر عملکرد شرکت در استفاده از داریی های جاری و غیر جاری خود برای فعالیت روزمره می باشد . مانند زمان لازم برای فروش محصولات ، مدت زمان لازم برای وصول مطالبات و …..معروفترین نسبت های فعالیت به شرح ذیل می باشد :

این نسبت متوسط روزهایی که طول می کشد تا فروش نسیه وصول شود را بیان می کند واز جهت اینکه در امکان بازگشت اصل و سود مورد انتظار بانک در موعد تأثیر دارد مورد توجه می باشد . برای محاسبه متوسط دوره وصول مطالبات از فرمول زیر استفاده میشود :

متوسط دوره وصول مطالبات بسته به تغییرات بازار از قبیل تورم ، رکود ، تغییرات فصلی و … دچار تغییر می گردد لذا باید در هنگام تجزیه و تحلیل آن تأثیر عوامل مزبور در نظر گرفته شود .

دوره گردش کالا به مدت زمانی گفته می شود که به طور متوسط طول می کشد تا موجودی کالا از زمانی که در انبار قرار می گیرد و یا آماده برای فروش می باشد به فروش برسد . هر چه شرکت در مدت کوتاهتری قادر به فروش کالاهایش باشد ، احتمال موفقیتش در تأدیه دیونش بیشتر است . البته کیفیت فروش کالا ، نقدی و نسیه بودن آن از اهمیت ویژهای برخوردار است وباید مورد توجه قرار گیرد .

برای محاسبه متوسط دوره گردش کالا از فرمول زیر استفاده می شود :

دوره گردش عملیات حاصل جمع مدت زمان هایی است که به طور متوسط برای تولید یا تهیه کالا، متوسط گردش کالا و متوسط دوره وصول مطالبات صرف می گردد . یا به عبارت دیگر :

متوسط دوره وصول مطالبات +متوسط دوره گردش کالا + دوره تولید یا تهیه کالا =دوره گردش عملیات

نسبت های سرمایه گذاری ،بدهی (اهرمی ):

نسبت های این گروه دو دسته میباشند . گروهی از نسبت ها که به تجزیه و تحلیل حدود حجم سرمایه گذاری های صورت پذیرفته در انواع دارایی ها ، به ویژه دارایی های ثابت می پردازد و دسته دوم که رابطه منابع مالی مورد استفاده واحد تجاری را از لحاظ بدهی ها با حقوق صاحبان سهام تعیین و ارزیابی می کند . نسبت های نوع دوم را نسبت های اهرمی می نامند .مهمترین نسبت های این گروه به شرح ذیل می باشد :

• نسبت دارایی های ثابت به حقوق صاحبان سهام

برای محاسبه این نسبت مبلغ خالص دارایی های ثابت را بر حقوق صاحبان سهام تقسیم می کنیم .

مقدار مطلوب برای نسبت فوق به نوع صنعت بستگی دارد و تعیین آن کاری پیچیده است و تنها می توان با مقایسه وضع یک شرکت با شرکت های مشابه دیگر در خصوص آن اظهار نظر کرد . با این وجود عده ای از صاحب نظران بر این باورند که نسبت دارایی های ثابت به حقوق صاحبان سهام نباید در واحدهای صنعتی از یک ودر شرکت های غیر صنعتی از ۷۵% تجاوز نماید . تجاوز از این حد حاکی از آن است که بخشی ازدارایی های ثابت از محل ایجاد بدهی تأمین مالی شده است و این چنین وضعی مطلوب تشخیص داده نمی شود .

این نسبت از تقسیم کل بدهی های شرکت به حقوق صاحبان سهام بدست می آید .

این نسبت نشان می دهد که کل بدهی ها در تاریخ ترازنامه چه سهمی از ما یملک صاحبان سهام را در بر می گیرد و یا به عبارت دیگر از لحاظ مالکیت چه رابطه ای بین بستانکاران و سهامداران وجود دارد . بدیهی است هر چه این نسبت بزرگتر باشد ، طلبکاران تأمین کمتری خواهند داشت و هنگامی که این نسبت از عدد یک تجاوز کند وضعیت برای بستانکاران نامطلوب تلقی شده و به معنی عدم دستیابی به تمامی مطالباتشان در صورت ورشکستگی و تصفیه شرکت می باشد .

نسبت مالکانه از تقسیم حقوق صاحبان سهام شرکت بر کل دارایی های آن بدست می آید و نشانگر آن است که چه میزان از دارایی های منعکس در تراز نامه به صاحبان سهام شرکت تعلق دارد . یا به عبارت دیگر در مجموع چه میزان از دارایی های شرکت از طریق صاحبان سهام و چه میزان از آن از محل بدهی ها (از طریق بستانکاران ) ایجاد شده است . هر چه این نسبت در شرکتی پایین تر باشد ، اعطای اعتبار به آن توسط بانک یا ریسک بیشتری مواجه می باشد .

نسبت های سود آوری:

به هر نسبت مالی که صورت آن یکی از اقلام صورت سود و زیان باشد، نسبت سود آوری گفته می شود . نسبت های سود آوری از جهت اینکه سود آوری اساس حیات و ادامه فعالیت بنگاه های اقتصادی بوده و می تواند امکان تأدیه اصل و سود مورد انتظار بانک در سررسید آن را نشان دهد ، برای بانک حائز اهمیت می باشد. معمولاًنسبت های سود آوری بر حسب درصد نیز نمایش داده می شوند .

مهم ترین نسبت های سود آوری به شرح ذیل می باشد :

بازده فروش از فرمول زیر محاسبه می شود ونشان می دهد از هر یک ریال فروش چه میزان سود خالص بدست آمده است .

آنچه که در تجزیه و تحلیل این نسبت از اهمیت بالایی برخوردار می باشد ، کیفیت فروش و نقد یا نسیه بودن آن می باشد که می باید مورد توجه قرار گیرد. بدیهی است در شرایط عادی هر چه این نسبت در شرکتی بالاتر باشد ، نشان دهنده وضعیت مطلوبتر آن می باشد .

این نسبت از تقسیم سود خالص بر حقوق صاحبان سهام در دوره مالی مورد نظر بدست می آید و نشان دهنده میزان سود آوری و بازده سرمایه گذاری صورت گرفته توسط صاحبان سهام می باشد .

برای اینکه محاسبه دقیق تر باشد ، بهتر است در مخرج کسر از متوسط حقوق صاحبان سهام در طول دوره مالی مورد نظر استفاده شود .

این نسبت از تقسیم سود خالص بر جمع دارایی ها و با استفاده از فرمول زیر بدست می آید :

بسیاری از تحلیل گران این نسبت را شاخص نهایی برای تشخیص کفایت و کارایی مدیریت شرکت می دانند. برای اینکه محاسبه نسبت فوق دقیق تر باشد ، بهتر است در مخرج کسر از متوسط جمع داراییها در طول دوره مالی مورد نظر استفاده شود.در تحلیل بازده دارایی ها می باید توجه داشت که اختلاف بین بازده دارایی ها و بازده حقوق صاحبان سهام ناشی از اثر ایجاد بدهی (مانند اخذ تسهیلات )بوده و در واقع خاصیت اهرمی از بدهی ها را نشان می دهد.