ارزهای فیات (Fiat)
پولی که یک دولت آن را پول قانونی اعلام کرده است.
کلمات مشابه
Market Order
سفارش بازار (آنی)
هنگامی که یک فرد بهترین پیشنهاد موجود در بازار (چه پیشنهاد خرید و چه پیشنهاد فروش) را برمی‌دارد و آن پیشنهاد را برآورده می‌کند.
Supercomputer
ابر رایانه
یک کامپیوتر یا ماشین مجازی که در بالاترین سطح توان محاسباتی ممکن کار می‌کند.
Delisting
دلیست (حدف از لیست)
حذف یک دارایی (ارز دیجیتال) از یک صرافی بر اساس تصمیم صرافی یا تیم پروژه مربوط به آن دارایی.
Block Reward
پاداش بلاک
پاداشی که بر اساس پروتکل خاص یک بلاک چین به استخراج کنندگان ارزهای دیجیتال (که موفق به استخراج و تایید تراکنش‌ها شده‌اند) داده میشود.
Maker
بازارساز
وقتی سفارشی را ثبت می‌کنید و بلافاصله معامله نمی‌شود، «سازنده» می‌شوید، بنابراین سفارش شما در دفترچه سفارش باقی می‌ماند و منتظر می‌ماند تا شخص دیگری بعدا آن را تکمیل یا مطابقت دهد.
Bid Price
قیمت مناقصه
در بازارهای مالی، ارزشی است که خریداران برای یک دارایی مانند کالا یا ارز دیجیتال ارائه میکنند.
Mining
استخراج
تأیید تراکنش‌ها در یک شبکه بلاک چین، که در آن تراکنش‌ها به عنوان ورودی به دفتر کل بلاک چین اضافه میشوند.
Sentiment
احساسات
نگرش کلی یک جامعه به یک ارز دیجیتال یا نگاه سرمایه گذاران نسبت به یک بازار مالی خاص.
ارز فیات (Fiat) چیست؟ بررسی تاریخچه و مقایسه با رمز ارز
به بیان ساده تر، ارز فیات پولی قانونی است که ارزش آن به جای کالا ها یا اموال فیزیکی از سوی دولت صادرکننده تعیین میگردد. ارزش گذاری ارز فیات به پشتیبانی دولت صادر کننده بستگی دارد. بیشتر کشورهای جهان از ارز فیات برای خرید کالا وخدمات، سرمایه گذاری و پس انداز استفاده میکنند. فیات جایگزین استاندارد طلا و سایر سیستم‌های مبتنی بر مبادله‌ی کالا در تعیین ارزش گذاری‌های قانونی شد.
افزایش پذیرش ارز فیات
ارز فیات در قرن یازدهم در شهر زچوآن زمانی که اقدام به چاپ پول کاغذی کرد، ایجاد شد. در ابتدا مردم می‌توانستند مبادلات ارزهای فیات (Fiat) خود را از طریق پارچه‌های ابریشمی، طلا و نقره انجام دهند. سرانجام کوبلای خان (Kublai Khan) به قدرت رسید و در طی قرن سیزدهم ارز فیات را وارد کرد. مورخان ادعا میکنند که ورود این ارز به وسیله‌ی خرج و تورم بیش از حد، در سقوط امپراطوری مغول موثر بوده است.
فیات همچنین در قرن هفدهم در اروپا نیز مورد استفاده قرار گرفت. ابتدا در اسپانیا، سوئد و هلند استفاده شد. این سیستم در سوئد با شکست رو به رو شد و سرانجام دولت استفاده از آن را برای استاندارد نقره ممنوع کرد.
بعد از دو قرن، فرانسوی‌ها در کانادا، آمریکایی ها و سپس دولت فدرال ایالت متحده ارز فیات را با نتایج متفاوتی تجربه کردند. در قرن بیستم ایالت متحده تا حدودی به مبادله ی کالا بازگشت. سال۱۹۹۳ سرانجام دولت آزمودن مبادله ی پول کاغذی با طلا را پایان داد. در ۱۹۲۷ تحت ریاست جمهوری نیکسون، ایالت متحده استاندارد طلا را به طور کامل کنار گذاشت و در انتها به سنجش و مقیاس بین المللی خود پایان داد و سیستم خود را به سمت ارز فیات تغییر داد که منجر به استفاده از ارز فیات در سراسر جهان شد.
ارزش ارز فیات در مقابل طلا
سیستم استاندارد طلا اجازه تبدیل اسکناس های کاغذی به طلا را می‌داد. در حقیقت، تمام پول های کاغذی توسط مقدار محدودی از طلا که توسط دولت نگهداری می‌شد، حمایت می‌شدند. بر اساس یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا، دولت ها و بانک ها تنها در صورت داشتن ارزش مساوی از فروشگاه های طلا میتوانند ارز جدید را به اقتصاد وارد کنند. این سیستم توانایی دولت در ایجاد پول و افزایش ارزش پول آنها را صرفاً بر اساس عوامل اقتصادی محدود کرد.
از طرف دیگر، تحت سیستم ارزی فیات، ممکن است پول به چیز دیگری تبدیل نشود. با پول فیات، مقامات می توانند به طور مستقیم بر ارزش پول خود تأثیر بگذارند و آن را به شرایط اقتصادی گره بزنند. دولت ها و بانک های مرکزی کشورها کنترل بسیار بیشتری بر سیستم های ارزی دارند. آنها می توانند با استفاده از ابزارهای مختلف مانند ایجاد بانکدار ی با تسهیلات کمتر پاسخگو باشند.
مدافعان استاندارد طلا معتقدند که یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا از ثبات بیشتری برخوردار است زیرا توسط چیزی فیزیکی و ارزشمند پشتیبانی میشود. حامیان ارز فیات اعتراض دارند که قیمت طلا چیزی به جز ثبات بوده است. در این شرایط، ارزش هر دو ارز مبتنی بر کالا و پول فیات می‌تواند در نوسان باشد. اما با وجود یک سیستم ارزی فیات، دولت دارای انعطاف پذیری بیشتری برای اقدام در شرایط اضطراری اقتصادی است.
نکات مثبت و منفی در استفاده از ارز فیات
اقتصاددانان و سایر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات اتفاق نظر ندارند. مدافعان و مخالفان با شور و اشتیاق موافقان و مخالفان در مورد این سیستم ارزی بحث وگفتگو میکنند.
کمبود: پول فیات تحت تاثیر کمبودهای فیزیکی مانند طلا نیست و به وسیله ی آن محدود نمی‌شود.
هزینه: برای تولید پول فیات مقرون به صرفه تر از پول مبتنی بر کالا است.
انعطاف پذیری: ارز فیات به دولت ها و بانک های مرکزی آنها انعطاف پذیری در رسیدگی به بحران های اقتصادی را می دهد.
تجارت بین الملل: ارز فیات در کشورهای جهان مورد استفاده قرار می گیرد و آن را به یک نوع ارز قابل قبول برای تجارت بین الملل تبدیل می‌کند.
راحتی: بر خلاف طلا، پول فیات وابسته به ذخایر فیزیکی نیست که نیاز به ذخیره، محافظت، نظارت و سایر مطالبه‌گران قیمت داشته باشد.
بدون ارزش ذاتی: ارز ارزهای فیات (Fiat) فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این اجازه می دهد تا دولت ها از هیچ چیز پول خلق کنند، که می تواند منجر به تورم فوق العاده شود و سیستم اقتصادی آنها را فروپاشاند.
از نظر تاریخی دارای ریسک: از نظر تاریخی، اجرای سیستم های ارزی فیات به طور معمول منجر به سقوط مالی میشود، که نشان می دهد این سیستم ها برخی از خطرات را به همراه دارند.
ارز فیات در مقابل ارز دیجیتال
ارز فیات و ارز دیجیتال کمی مشابه هستند و باهم اشتراک دارند زیرا هیچکدام از آنها توسط کالای فیزیکی پشتیبانی نمی‌شوند، اما باید گفت که این مسئله تنها شباهت آن هاست. در حالی که پول فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی کنترل می شود، ارزهای دیجیتال اساساً غیرمتمرکز هستند، که بیشتر به دلیل یک دفتر توزیع شده دیجیتال به نام بلاک چین است.
تفاوت قابل توجه دیگر بین این دو سیستم ارزی در نحوه تولید هر یک از این اشکال پولی است. بیت کوین، مانند اکثر ارزهای دیجیتال، یک منبع کنترل شده و محدود دارد. در مقابل، بنابر نیازهای اقتصادی یک کشور، بانک ها می توانند بدون محدودیت پول ایجاد کنند.
ارزهای دیجیتال به عنوان یک شکل دیجیتالی از پول، هیچ همتای فیزیکی ندارند و بدون حاشیه هستند و باعث می شود محدودیت آنها در معاملات جهانی کمتر باشد. علاوه بر این، معاملات غیرقابل برگشت هستند و ماهیت ارزهای دیجیتال در مقایسه با سیستم فیات، هک شدن را بسیار دشوارتر می‌کند.
قابل توجه است که بازار ارزهای دیجیتالی کوچکتر و در نتیجه بی ثبات تر از بازارهای قدیمی است این احتمالاً یکی از دلایلی است که ارزهای دیجیتال هنوز به طور جهانی پذیرفته نشده اند. اما با رشد و بلوغ اقتصاد کریپتو، نوسانات کاهش می‌یابد.
حرف آخر
آینده هر دو شکل ارز به هیچ وجه قطعی نیست. ارزهای دیجیتال هنوز راهی طولانی در پیش دارند و مطمئناً با چالش های بیشتری روبرو خواهند شد، در حالی که تاریخچه ارز فیات آسیب پذیری این شکل از پول را نشان می‌دهد. این دلیل بزرگی است که بسیاری از افراد حداقل در برخی از موارد در حال جستجو برای دستیابی به سیستم ارز دیجیتال برای معاملات مالی خود هستند.
یکی از ایده های اصلی ایجاد بیت کوین و ارزهای دیجیتال، کشف شکل جدیدی از پول است که در شبکه توزیع شده همسان ساخته میشود. احتمالاً بیت کوین برای جایگزینی کل سیستم ارز فیات ایجاد نشده است بلکه برای ارائه یک شبکه اقتصادی جایگزین ایجاد شده است. با این وجود، مطمئناً این پتانسیل را دارد که یک سیستم مالی بهتر برای جامعه‌ای بهتر ایجاد کند.
همه چیز درباه ارز فیات؛ از تایخچه تا مقایسه با ارزهای دیجیتال
به زبان ساده، ارز فیات همان پول قانونی است که قدرتش را نه از یک کالای فیزیکی مانند طلا، که از دولت پشتیبانی‌کننده می‌گیرد. در واقع دولت چاپ کننده فیات تعیین می‌کند که ارزش آن چقدر باشد. هر چه قدرت دولت بیشتر باشد، ارزش پول آن نیز بیشتر میشود.
بسیاری از کشورهای جهان از ارز فیات برای خرید کالا، دریافت خدمات، سرمایه‌گذاری و پس‌انداز استفاده میکنند. ارز فیات در دنیای امروزه جایگزین استاندارد طلا و سایر سازوکارهای مشابه شده است.
تاریخچه ارز فیات
ریشه اولین استفاده از ارز فیات به قرن‌ها پیش در چین بازمی‌گردد. استان سیچوان در قرن ارزهای فیات (Fiat) یازدهم اقدام به صدور و چاپ پول کاغذی کرد. در ابتدا امکان تعویض پول کاغذی با ابریشم، طلا و نقره وجود داشت. اما سرانجام با به قدرت رسیدن کوبلای خان در قرن سیزدهم سیستم ارز فیات برای نخستین بار در جهان شکل گرفت. بد نیست بدانید که مورخان بر این باورند که استفاده از این سیستم پولی و خرج‌های بیش‌ازاندازه با به وجود آمدن ابر تورم، مقدمات سقوط امپراتوری مغول را فراهم کرد.
پس از چین، پول فیات (Fiat) در قرن هفدهم در اروپا استفاده شد. اسپانیا، سوئد و هلند کشورهایی بودند که از ارز فیات استفاده می‌کردند. این سیستم در سوئد شکست خورد و دولت سرانجام آن را کنار گذاشت و استاندارد نقره را جایگزین کرد. علاوه بر این در دو قرن بعدی فرانسه نو در کانادا، مستعمرات آمریکا و ارزهای فیات (Fiat) سپس دولت فدرال ایالات‌متحده نیز با استفاده پول‌های فیات تجربیات ناخوشایندی را پشت سر گذاشتند.
در قرن بیستم ایالات‌متحده مجدداً به استفاده از ارز مبتنی بر کالا روی آورد. اما در سال ۱۹۳۳، دولت به کار تبادل پول کاغذی با طلا خاتمه داد تا نهایتاً در سال ۱۹۷۲ زیر نظر ریاست جمهوری نیکسون، ایالات‌متحده استفاده از استاندارد طلا را به‌طور کامل کنار گذاشت و به سیستم ارزی فیات روی آورد. در نتیجه این اقدام ارز فیات در سراسر جهان استفاده شد.
ارز فیات در برابر استاندارد طلا
سیستم استاندارد طلا تبدیل اسکناس‌های کاغذی به طلا را ممکن می‌کرد. در واقع میزان محدودی طلا پشتوانه تمام پول‌های کاغذی‌ای بود که دولت چاپ می‌کرد. در یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا، دولت‌ها و بانک‌ها تنها در صورت داشتن ارزش مساوی از ذخایر طلا میتوانند اقدام به چاپ پول کنند. این سیستم توانایی دولت در چاپ پول و افزایش ارزش آنها را صرفاً بر اساس عوامل اقتصادی محدود کرده بود.
از سویی دیگر در سازوکار ارز فیات، پول ممکن است هیچ کالایی را به‌عنوان پشتوانه نداشته باشد. با پول فیات، دولت‌ها میتوانند به‌طور مستقیم بر ارزش پول خود تأثیر گذاشته و آن را به شرایط اقتصادی گره بزنند. به همین خاطر دست دولت‌ها و بانک‌های مرکزی برای کنترل سیستم ارزی کشور بازتر است. همچنین قدرت پاسخگویی دولت‌ها در بحران بیشتر بوده چراکه ابزارهای مختلف و متنوع‌تری در اختیار دارند.
مدافعان استاندارد طلا معتقدند که یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا ثبات بیشتری دارد زیرا پشتیبان آن کالایی فیزیکی و ذاتاً ارزشمند است. اما از سویی دیگر طرفداران ارز فیات قیمت طلا را به‌هیچ‌عنوان باثبات ارزیابی نمی‌کنند. با توجه به همه این صحبت‌ها ارزش هر دو سیستم ارز مبتنی بر کالا و ارز فیات می‌تواند نوسان داشته باشند. اما در سیستم ارز فیات دولت قدرت عمل بیشتری دارد.
نکات مثبت و منفی استفاده از ارز فیات
اقتصاددانان و سایر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات اتفاق‌نظر نداشته و هرکدام استدلال متفاوتی در این رابطه دارند. اما به‌طورکلی میتوان نکات مثبت و منفی استفاده از ارز فیات را به نحو زیر ارزیابی کرد.
کمیابی: پول فیات تحت تأثیر مشکل کمیابی کالاهای فیزیکی مانند طلا قرار نمی‌گیرد. با این وجود همین مزیت در شرایطی به نفع سیستم‌های اقتصادی نیست.
هزینه: تولید پول فیات مقرون‌به‌صرفه‌تر از پول مبتنی بر کالا است.
پاسخگویی: ارز فیات به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی قدرت عمل بیشتری در پاسخ به بحران‌های اقتصادی می‌دهد.
تجارت بین‌الملل: ارز فیات در کشورهای جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد و آن را به ارزی قابل‌قبول برای تجارت بین‌الملل تبدیل کرده است.
تسهیلات و آسودگی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی متکی نیست که به ذخیره‌سازی، محافظت، نظارت و سایر عوامل پرهزینه احتیاج داشته باشد.
بدون ارزش ذاتی: ارز فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این اجازه می‌دهد تا دولت‌ها از هیچ پول خلق کنند، که می‌تواند منجر به ابر تورم و نهایتاً فروپاشی اقتصادی بینجامد.
از نظر تاریخی دارای ریسک: از نظر تاریخی سازوکارهای ارز فیاتی به‌طورمعمول منجر به سقوط مالی شده است و این مسئله نشان‌دهنده آن است که این سیستم‌ها چندان هم بی‌خطر نیستند.
ارز فیات در مقابل ارز دیجیتال
ارز فیات و ارز دیجیتال از این منظر که هیچ یک از آنها پشتوانه فیزیکی ندارند وجه اشتراک دارند، اما شباهت این دو ارز در همین‌جا به پایان می‌رسد.
درحالی‌که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی ارز فیات را کنترل میکنند، ارزهای دیجیتال به خاطر بهره گرفتن از دفتر توزیع‌شده دیجیتال به نام بلاکچین، اساساً غیرمتمرکز هستند.
تفاوت قابل‌توجه دیگر این دو سیستم ارزی، نحوه تولید هر یک از این اشکال پول است. بیت کوین و اکثر ارزهای دیجیتال، میزان کنترل‌شده و محدودی دارد. در مقابل، با توجه به نیازهای اقتصادی یک کشور، بانک‌ها میتوانند از هیچ پول چاپ کنند.
ارزهای دیجیتال به‌عنوان شکل دیجیتالی از پول، دارای هیچ همتای فیزیکی نبوده و بدون مرز هستند و این مسئله محدودیت معاملات و تراکنش‌های جهان آنها را از بین می‌برد. علاوه بر این، تراکنش‌های ارزهای دیجیتال برگشت‌پذیر نبوده و به خاطر ماهیت ارزهای رمزنگاری ردیابی آنها در مقایسه با سیستم فیات بسیار دشوارتر است.
البته باید توجه کرد که بازار ارزهای دیجیتال در مقایسه با بازارهای سنتی بسیار کوچکتر است و بنابراین نوسانات بیشتری دارد. احتمالاً یکی از دلایلی که ارزهای دیجیتال هنوز به‌طور جهانی پذیرفته‌نشده‌اند همین باشد، اما با رشد و بلوغ اقتصاد ارزهای دیجیتال، احتمالاً شاهد کاهش نوسانات قیمتی خواهم بود.
سخن آخر
با توجه به گفته‌ها و تاریخ، آینده هیچ‌یک از این سازوکارهای ارزی به‌هیچ‌عنوان قطعی نیست. ارزهای دیجیتال هنوز راهی طولانی در پیش دارد و به‌طورقطع با مشکلات و چالش‌های بسیاری روبرو خواهد شد. از سویی دیگر تاریخ بارها آسیب‌پذیری ارز فیات را تکرار کرده است. در واقع این دلیل بزرگی است که عده بسیاری را بر آن داشته تا امکان پذیرش سیستم رمز ارزها را برای معاملات مالی و تراکنش‌ها بررسی کنند.
یکی از اهداف اصلی ایجاد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال ساخت و معرفی شکل تازه‌ای از پول در شبکه‌ای توزیع‌شده همتا به همتاست. احتمالاً بیت کوین به‌طورکلی برای جایگزینی کل سیستم ارزی فیات ایجاد نشده و بیشتر راه‌حل اقتصادی جایگزین است. بااین‌وجود همچنان دارای این پتانسیل است که سیستم مالی بهتری برای جامعه‌ای بهتر به ارمغان بیاورد.
تفاوت ارز دیجیتال با ارز فیات – ارز دیجیتال چیست؟
ارز فیات و ارز دیجیتال دو مورد از مهم ترین و معروف ترین ارزهای جهان می باشند که در کل جهان و تقریباً در تمامی کشورهای جهان از آن استفاده می شود. مردم جهان ، مخصوصاً تاجران کشورها جهت نقل و انتقالات مالی خود مجبورند یکی از این دو ارز را جهت تجارت و نقل و انتقالات خود استفاده کنند. سایت آموزشی ایتسکا با آموزش بازارهای سرمایه گذاری و معامله در این بازار ها قصد ارزهای فیات (Fiat) دارد بر علم و دانش هم وطنانمان افزوده و آنها را جهت کسب سود در این راه یاری رساند.
ارز فیات چیست؟
ارز فیات (Fiat Currency) همان پول دولتی می باشد که هیچ پشتوانه ای مانند طلا ، نقره و … نداشته و فقط از طرف دولت و بانک مرکزی آن کشور پشتیبانی می شود. ارزهای کاغذی مهم مانند دلار ، یورو و … از نوع فیات بوده و هیچ پشتوانه ای جز دولت ندارند. چاپ ارز های کاغذی فیات دست دولت ، بانک مرکزی و اقتصاد دانان کشور می باشد . چون هیچ پشتوانه ای ندارد دولت ها معمولاً در زمان کسری بودجه و … اقدام به چاپ فیات کرده و در صورت نظارت نادرست ، بجای بهتر شدن اوضاع کشور باعث افزایش تورم می شود. چون فیات بدون پشتوانه می باشد ، زمانی که کشور دچار تورم می شود ارزش پول فیات پایین می آید.
با ارز فیات دولتمردان راحتتر می تواند بر اوضاع اقتصادی کشور تاثیر بگذارند و در شرایط بد اقتصادی با اقدام های به موقع می توانند به بحران اقتصادی کشور کمک کرده و از تورم و بیکاری جلوگیری کنند. ارزهای مهم جهان مخصوصاً دلار و یورو از نوع فیات می باشند و به دلیل فیات بودنشان در سراسر جهان از آنها استفاده می شود. ولی اقتصاد دانان با توجه به اینکه می دانند چاپ بیش از حد فیات باعث سقوط اقتصادی کشورها و تورم شدید خواهد شد ؛ از چاپ بی رویه جلوگیری می کنند. از نمونه های تورم شدید در اثر پول فیات می توان به سال مالی دولت زیمبابوه توجه کرد که باعث تورم اقتصادی شدید شد.
ارز فیات
تاریخچه ارز دیجیتال
ارز دیجیتالی (Digital currency) با نام ارز های مجازی و رمز ارز ها (Cryptocurrency) نیز شناخته می شوند. از معروف ترین ارز های دیجیتال می توان بیت کوین (Bitcoin) و آتریوم (Atrium) را نام برد که به عنوان پول غیر متمرکز دیجیتال استفاده می شوند. یکی از اولین ارزهای دیجیتال در سال ۱۹۹۶ با پشتوانه طلا به وجود آمد. بعد از آن بسیاری از تاجران و افراد که در مبادله پول مشکل داشتند ، تصمیم به استفاده از ارز مشترکی بین خود گرفتند تا با تبدیل پول خود از دلار و یورو به آن ارز ، با پرداخت کارمزد ناچیزی اقدام به معامله و تبادل کالا با یک ارز مشترک کنند. این ارز دیجیتال مشترک ، رزرو آزادی (Liberty Reserve) نامیده شد. متأسفانه این دو ارز دیجیتال متمرکز بوده و امکان پولشویی در آن وجود داشت ولی به دلیل راحتی مبادله بسیار مورد استقبال قرار گرفته بود . پس جهت جلوگیری از این مشکلات ارز غیر متمرکز دیجیتال با نام بیت کوین توسط گروه ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو ارائه شد. در این مقاله تأکید بر استفاده از نظام ارزی غیرمتمرکز بود.
سه اصل مهم در ارز دیجیتال
اصل اول : در این نظام ارزی بر این اصل تأکید می شود که غیر متمرکز باشد ، یعنی هیچ نظارتی بر آن وجود نداشته و بالا و پایین رفتن قیمت آن فقط توسط مشترکین و استفاده کنندگان آن مشخص شده و تحت کنترل هیچ کشور و یا مقامی نمی باشد.
اصل دوم : در استفاده از ارزهای دیجیتال نیاز به اعتماد سازی نمی باشد و در چون دقت و شفافیت خاصی در ارز های دیجیتال وجود دارد که که نیازی به اعتماد و سپس استفاده از آن نمی باشد. در صورتی که مثلاً زمانی که از سیستم بانکی جهت نگهداری و نقل و انتقال پول های خود استفاده می کنیم ، ابتدا باید به بانک مورد نظر از لحاظ اینکه پول های ما از دست نرفته و در بانک محفوظ خواهد بود ، اعتماد کرده و سپس اقدام به سپرده گذاری کنیم. در صورتی که این اعتماد در ارز های دیجیتال نیاز نمی باشد.
اصل سوم: استفاده از ارز دیجیتال باعث از بین رفتن واسطه ها در معاملات شده و تاجران و سایر افراد بدون پول واسطه و مستقیماً اقدام به رد و بدل پول می کنند. ظهور ارزهای دیجیتال در ابتدا نیز به دلیل از بین بردن واسطه ها در مبادلات به وجود آمدند.
ارز دیجیتال
شباهت ارز دیجیتال و ارز فیات
ارز دیجیتال و ارز فیات یک ویژگی مشترک بسیار مهم دارند. بر اساس این ویژگی هیچ کدام از این دو ارز دارای پشتوانه خاصی نمی باشند. و هیچ کالا و یا طلا و نقره و … از لحاظ پشتوانه ندارند. ارز فیات با تشخیص دولت و بدون پشتوانه چاپ شده و به خزانه و اقتصاد با مهارت خاصی تزریق می شود. ارز دیجیتال نیز با استفاده از تکنولوژی رمزنگاری تولید شده و هیچ پشتوانه ای ندارد. مبادلات ارز فیات با استفاده از اینترنت نیز صورت می گیرد به این دلیل بسیاری از افراد به اشتباه این دو را یکی می دانند. ولی ارز دیجیتال با فیات تفاوت های بسیار زیادی داشته و اصل و بنیاد هردو کاملاً متفاوت از هم می باشد.
تفاوت ارز دیجیتال با فیات
ایجاد ارز فیات و ارز دیجیتال
ارز فیات کاغذی بوده و از طرف دولت چاپ شده و بانک مرکزی و اقتصاد دانان کشور بر میزان چاپ آن در مواقع مورد نیاز ، نظارت می کنند. ولی ارز دیجیتال از طرف افراد و ارزهای فیات (Fiat) اشخاص که تحت نظارت کسی نیستند آنها را استخراج می کنند. ارز دیجیتال با استفاده از استخراج و یا به اصطلاح ماینینگ به دست می آیند. این عملیات با استفاده از کامپیوترهای بسیار پیشرفته صورت می پذیرد. ارزش ارز دیجیتال به پذیرش ارز از طرف مردم جهان و فناوری های پایه بستگی دارد. در صورتی که ارزش ارز فیات به وضعیت اقتصادی کشورها وابستگی شدید داشته و در صورت وجود تورم ارز فیات کاهش پیدا می کند.
تفاوت در تراکنش های مالی
در تراکنش های مالی با پول فیات عملیات برگشت پذیر وجود داشته و در صورت واریز اشتباه به حساب شخصی دیگر می توان از راه قانون وارد عمل شده و تراکنش را باطل کرده و پول را پس گرفت. ولی در ارز های دیجیتال بعد از انجام تراکنش های مالی ارزهای فیات (Fiat) امکان برگشت پذیری ارز وجود ندارد. در پول فیات امکان پیگیری و بررسی وضعیت حساب ، گردش مالی و دارایی افراد از طرف دولت وجود دارد و دولت در صورت نیاز می تواند دارایی فرد را مورد بررسی قرار داده و یا حتی مصادره کند. ولی در ارزهای دیجیتال همچنین امکانی وجود ندارد.
امکان پیگیری حساب ها
گاهی اوقات دولت بنا بر دلایلی ، مثلاً پرداخت مالیات ، اختلاس و … تصمیم می گیرد حساب یک فرد که بر اساس ارز فیات می باشد را مسدود کرده و جلوی نقل و انتقالات مالی فرد و … گرفته شود. و یا حتی بدهی های فرد را از حساب بانکی او بدون اجازه برداشت کند. ولی در ارز های دیجیتال چنین امکانی وجود نداشته و کسی نمی تواند بر این بازار نظارت و کنترل داشته باشد. حساب هر فردی دست خود او بوده و هیج کسی جز خود او امکان برداشت و یا انتقال ارز دیجیتالی را ندارد. در ارزهای دیجیتال فرستنده و گیرنده ارز دیجیتال قابل ردیابی نیستند ولی در ارز فیات در سیستم بانکی کاملاً مشخص می باشد که فیات از حساب چه کسی برداشت شده و به حساب چه کسی واریز شده است.
محدودیت ارز دیجیتال و ارز فیات
ارز فیات مخصوص به نقاط خاصی از جهان می باشند ، مثلاً اگر شما به ایالات متحده مسافرت می کنید بهتر است از فیات دلار استفاده کرده و در اروپا از ارز یورو. ولی ارز دیجیتال مانند بیت کوین و یا آتریوم همان مقادیر خود را داشته و نیاز به تبدیل شدن به ارزهای دیگر را ندارند. همین ویژگی باعث جذابیت بیشتر ارز دیجیتال شده است. و بسیاری از افراد جهت حفظ ارزش پول خود و نیز راحتی در نقل و انتقالات و خرج کردن پول در کشورهای دیگر از ارز دیجیتال استفاده می کنند.
ارز دیجیتال
نقل و انتقال فیات و ارز دیجیتال
نقل و انتقال ارز فیات در کل جهان نیز همواره با مشکلاتی روبرو می باشد. مخصوصاً در کشورهای جهان سوم که از فیات های معروف مانند دلار در داخل کشورشان استفاده نمی کنند ، ابتدا پولشان را در صرافی به فیات دلار تبدیل کرده و با واسطه به مقصدی ارزهای فیات (Fiat) در کشور دیگر ارسال می کنند. ولی ارزهای دیجیتال این مشکل را کاملاً برطرف کرده اند. از معایب عمده ارزهای دیجیتالی این است که قاچاقچیان بین المللی به دلیل عدم توانایی دولت ها در پیگیری تراکنش های مالی از ارزهای دیجیتال جهت تراکنش های مالی خود استفاده می کنند. زیرا ارزهای دیجیتال غیر قابل ردیابی می باشند و در کیف پول هر فرد که فقط برای خودش قابل مشاهده است ذخیره می شود و هنگام انتقال بین افراد هویت فرستنده و گیرنده قابل رویت نمی باشد.
امروزه بازارهای مالی بسیار زیادی در جهان وجود داشته و بسیاری از انسان ها با معامله در این بازارها به کسب سود می پردازند. بازارهای فارکس و مبادلات ارزی در این زمینه پیشتاز بوده و مورد استقبال ایرانیان نیز قرار گرفته است. فقط ایرانیان باید دقت کنند در بروکرهایی که به ایرانیان خدمات می دهند حساب باز کرده و به معامله بپردازند. جهت مطالعه بیشتر در رابطه با انتخاب بهترین بروکر ایرانیان بهتر است این مقاله را نیز مطالعه نمایید.
همه‌چیز راجع به ارزهای فیات
ارز های فیات به پول هایی اتلاق میشود که پشتوانه فیزیکی ندارند و ارزش آنها به کالا وابسته نیست بلکه دولت ها آنها را به عنوان یک پول قانونی عرضه میکنند که برای مصارف خرید کالا سرمایه و سپرده‌گذاری استفاده میشود. دولت ها میتوانند از هیچی پول فیات تولید و چاپ کنند و ارزش آن را همان دولت ها هستند که تعیین میکنند و این نوع از ارز جانشین طلا و پول های کالایی شده است.
پیدایش پول فیات
پیشینه پول های فیات به قرن یازده آن هم چین که شروع به چاپ پول کاغذی کرد برمیگردد پس از آن در قرن 17 پول های فیات به قاره های دیگر نیز ورود پیدا کرد ولی فراگیری آن در تمام جهان و استفاده گسترده از آن به قرن بیستم بر میگردد.
کنترل پول فیات
دولت ها و بانک های مرکزی نقش اصلی در کنترل ارز های فیات را دارند که با توجه به رویداد های مختلف میتوانند از خود انعطاف نشان بدهند. پول های فیات بدلیل نداشتن پشتوانه طلا و کالایی از پایداری بالایی برخوردار نیستند و سابقه آن نشان داده است که ممکن است منجر به سقوط اقتصادی یک کشور در شرایط بحرانی بشود.
جنبه های مثبت و منفی پول فیات
پول های فیات بر خلاف طلا و کالاهای دیگر به راحتی تولید میشوند و نگهداری آن نیز آسان میباشد همچنین دولت ها میتوانند از هیچی پول فیات چاپ و عرضه بکنند بدون داشتن پشتوانه طلا و کالایی؛ پول های فیات ذاتا فاقد ارزش بوده و بلکه فقط کاغذ هستند و این امر باعث شده هزینه تولید آن کم باشد و همچنین کمیاب نبوده و مشکلی در این زمینه برایش پیش نمی‌آید. موردی که باید به آن اشاره کنیم خطرناک بودن ارزهای فیات میباشد بر اساس سابقه‌ای که این سیستم مالی نشان داده است معمولا به فروریختن نظام های مالی ختم شده است.
رابطه پول های فیات و دیجیتال
ارزهای دیجیتال نیز مانند ارزهای فیات بدون پشتوانه فیزیکی میباشند ولی از این لحاظ که پول های فیات در دست بانک ها میباشند ولی پول های دیجیتال غیرمتمرکز بوده و مقدار عرضه‌ی آنها نیز محدود میباشد و همچنین این ارزها از لحاظ فیزیکی در انحصار دولتی نبوده به هیچ مرزی محدود نیستند؛ از تفاوت های ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال میتوان به نوسانات آنها نیز اشاره کرد؛ بازار ارزهای دیجیتال بسیار پرنوسان تر از بازار پول های فیات و بازار سنتی میباشد که همین امر باعث اعتماد کمتر جامعه به این ارزها شده است هرچند که در آینده با فراگیرتر شدن این ارزها این نوسانات نیز کمتر میشوند.
نتیجه‌گیری
این سیستم های مالی با توجه به پیشینه آنها از قطعیت بالایی برخوردار نیستند و آسیب‌پذیر بودن آنها برای همه ثابت شده میباشد.
دیدگاه شما