تعریف ارز فیات

ارز فیات چیست؟ مقایسه آن با ارز دیجیتال 7

استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات چیست؟

استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات چیست؟

یکی از ویژگی های برجسته ارزهای دیجیتال نوسانات قیمت دارایی ها است. بسیاری از افراد علاقه مند به ارزهای دیجیتال اغلب از فکر نوسانات بی سابقه قیمت از سرمایه گذاری منصرف می‌شوند. در چنین مواردی، انواع مختلف استیبل کوین به عنوان راه حلی برای مسئله نوسانات قیمت ظاهر شده اند. استیبل کوین ها دارای ویژگی منحصر به فردی هستند که ارزش آنها با یک دارایی پایدار دیگر مانند فلزات گرانبها یا ارز فیات مرتبط است. در این مقاله به بررسی دقیق استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات می‌پردازیم.

رایج‌ترین نوع استیبل‌کوین‌ها که به یک انتخاب محبوب در میان کاربران کریپتو تبدیل شده است، به استیبل‌کوین‌های دارای پشتوانه فیات اشاره دارد. بحث زیر پاسخی به «استیبل کوین با پشتوانه فیات چیست» به همراه یک نمای کلی از اهمیت آن به شما ارائه می‌دهد.

درک استیبل کوین ها

اولین چیزی که باید قبل از بررسی لیست استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات بیاموزید، درک روشنی از استیبل کوین است. استیبل کوین ها اساساً کلاس خاصی از ارزهای دیجیتال هستند که به طور خاص برای آوردن ثبات قیمت ارزهای فیات و در عین حال محافظت از انعطاف پذیری دارایی های دیجیتال طراحی شده اند. استیبل کوین ها از طریق ارتباط با دارایی های با ثبات تر مانند ارزهای فیات مانند دلار آمریکا یا فلزات گرانبها مانند طلا به ثبات قیمت دست می‌یابند.

نکته جالب توجه در مورد استیبل کوین ها این است که آنها برای حفظ ثبات قیمت صرف نظر از تغییرات در بازار کریپتو یا اقتصاد گسترده تر طراحی شده اند. سازمان صادرکننده از مکانیسم‌های مربوطه برای تثبیت قیمت در صورت بروز شرایط بی‌سابقه استفاده خواهد کرد.

یک مرور کلی از انواع قابل توجه استیبل کوین می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید که چگونه استیبل کوین ها از ثبات قیمت از طریق روش های مختلف پشتیبانی می‌کنند. در حال حاضر، شما می‌توانید حدود 200 استیبل کوین را در سراسر شناسایی کشف کنید. استیبل کوین ها از کاربران کریپتو در برابر خطرات غیرقابل توجیه نوسانات بازار در ارزهای دیجیتال محافظت می‌کنند. بنابراین، کاربران کریپتو می‌توانند دارایی‌های خود را در اکوسیستم کریپتو بدون تبدیل آن‌ها به ارز فیات نگه دارند.

انواع استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات تنها استیبل کوین های موجود در بازار کریپتو نیستند، اگرچه محبوب ترین و رایج ترین هستند. همچنین می‌توانید استیبل کوین‌های مبتنی بر ارز دیجیتال و استیبل‌کوین‌های الگوریتمی را به‌عنوان جایگزین‌های جدید برای استیبل‌کوین‌های دارای پشتوانه فیات بیابید.

انواع استیبل کوین چیست؟

تعریف استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات

استیبل کوین ها با هدف تسهیل پذیرش گسترده تر ارزهای دیجیتال توسعه یافته اند. شما می‌توانید اهمیت استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات را با شناسایی یک تعریف واضح از آن درک کنید. اصطلاح «استیبل کوین با پشتوانه فیات» اساساً به یک استیبل کوین اشاره دارد که توسط ذخیره ارزهای فیات در مؤسسات نظارتی مانند بانک ها پشتیبانی می‌شود.

استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات نسبت به دو نوع استیبل کوین دیگر برتری دارند زیرا توسط ارزهای فیات واقعی پشتیبانی می‌شوند. کاربران کریپتو می‌توانند محصولات و خدمات را به‌صورت آنلاین با استیبل کوین‌های ثابت فیات مانند هر ارز دیجیتال دیگری خریداری کنند.

یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته استیبل کوین‌های با پشتوانه فیات به این واقعیت اشاره دارد که ارزش آنها با قیمت دارایی پایه، یعنی ارز فیات مرتبط است. برخلاف دو نوع دیگر استیبل کوین، استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات به پیامدهای عرضه و تقاضا متکی نیستند. در نتیجه، استیبل کوین‌های ثابت فیات به‌عنوان شکل قابل‌اعتمادتری از ارزهای دیجیتال در نظر گرفته می‌شوند.

موارد استفاده از استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات

یکی از نکات قابل توجه در آشنایی با استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات به استفاده از آنها اشاره دارد. چگونه می توانید استیبل کوین های فیات متصل به دست آورید؟ سرمایه گذاران می‌توانند ارز فیات یا ارز دیجیتال خود را برای خرید استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات مبادله کنند. شما می‌توانید استیبل‌کوین‌های دارای پشتوانه فیات را با بازخرید آن‌ها برای مقدار مربوط به ارز فیات بفروشید. کاربران کریپتو همچنین می‌توانند استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات خود را برای خرید ارزهای دیجیتال دیگر بفروشند.

این نوع استیبل‌کوین‌ها نیازی به فرآیندهای استخراج ندارند. استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات به جای فناوری بلاک چین، از سرورهای متمرکز استفاده می‌کنند و اشخاص ثالث مسئول تراکنش ها را درگیر می‌کنند.

اهمیت استیبل کوین های تحت حمایت فیات چیست؟

مزایای ارزش استیبل کوین برای کاربران کریپتو، این تصور واضح است که چگونه استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات می‌توانند به عنوان دارایی های رمزنگاری محبوب ظاهر شوند. در عین حال، شما باید در مورد اهمیت استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات در چشم انداز ارزهای دیجیتال و اقتصاد گسترده تر کنجکاو باشید. اجازه دهید بهترین سناریو را برای استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات فرض کنیم تا بفهمیم چگونه می‌توانند آینده ارزهای دیجیتال را شکل دهند.

تضمین مقررات

قابل توجه ترین نکته برجسته یک استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات نیاز به مقررات است. استیبل‌کوین‌های قانون گذاری شده مشخصاً استیبل‌کوین‌های قابل اعتمادتری هستند، به‌ویژه زمانی که با ذخایر ارزهای فیات مرتبط هستند. علاوه بر این، همکاری با مقامات نظارتی یک نیاز ضروری برای آینده استیبل کوین ها است.

اعتبار با حسابرسی

استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات می‌توانند به اندازه ذخایر ارزهای فیات که پشتیبان آنها هستند قابل اعتماد باشند. اگر ذخیره نقدی وجود نداشته باشد و صادرکنندگان استیبل کوین ادعای خلاف این را داشته باشند، چه؟

بنابراین، استیبل کوین ایده‌آل با پشتوانه فیات باید دارای تسهیلاتی برای تایید منظم توسط حسابرسان مورد اعتماد و خنثی باشد.

قدرت ذخایر

بدیهی است که حسابرسی به موقع و معتبر ذخایر نقدی زیر یک استیبل کوین با پشتوانه فیات، یک نیاز مهم برای جلب اعتماد کاربران است. از سوی دیگر، قدرت ذخایر ارزهای فیات که پشتیبان‌گیری از استیبل‌کوین‌های ثابت شده فیات است، جنبه جدایی‌ناپذیر عملکرد آنهاست.

بنابراین، یک استیبل کوین ایده‌آل با پشتوانه فیات همیشه با پشتوانه دارایی‌های ایمن عرضه می‌شود که احتمال کاهش ارزش آن کمتر است. استیبل کوین‌های فیات بهترین گزینه در میان انواع استیبل کوین هستند، زیرا با ذخایر ارزهای ثابت، ثبات قیمت را ارائه می‌دهند.

مزایا و محدودیت های استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات

درک اصول اولیه استیبل کوین فیات و اهمیت آنها شما را به مزایا و مشکلات استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات نزدیک می‌کند. استیبل کوین های فیات می‌توانند ثبات قیمت را تضمین کنند و کاربران کریپتو را از نوسانات بازار در امان نگه دارند. علاوه بر این، آنها به کاربران اجازه می‌دهند تا در محیط کریپتو بمانند. یکی دیگر از مزیت های قابل توجه استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات به سهولت درک مفهوم مرتبط با ارزهای فیات اشاره دارد.

اهمیت استیبل کوین با پشتوانه فیات در رشد کریپتوها به وضوح از مزایای آنها مشهود است. در عین حال، باید به محدودیت های آنها نیز توجه کنید، مانند بار مقررات و دخالت مقامات متمرکز. دارندگان استیبل کوین با پشتوانه فیات باید به نگهبان برای ذخیره ایمن ذخایر نقدی پشتیبان استیبل کوین ها اعتماد کنند. مهمتر از هر چیز دیگری، عنصر تمرکز در استیبل کوین های دارای پشتوانه فیات از مفهوم تمرکززدایی در ارزهای دیجیتال منحرف می‌شود.

سخن پایانی

معرفی دقیق مفهوم استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات و اهمیت آن، گستره وسیعی را برای آینده استیبل کوین ها به نمایش می‌گذارد. استیبل کوین ها که به عنوان ابزاری برای مقابله با نوسانات قیمت در بازارهای کریپتو طراحی شده اند، می‌توانند کاربران بیشتری را ترغیب کنند که در ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری کنند. با این حال، توجه به محدودیت‌های حیاتی مرتبط با استیبل کوین‌های دارای پشتوانه فیات، مانند متمرکزسازی نیز مهم است. علاوه بر این، تأثیر مقررات همچنین می‌تواند برای پذیرش استیبل کوین‌ها در موارد استفاده خاص، موانعی ایجاد کند.

فدرال رزرو نیویورک معتقدند که بیت کوین نوعی از ارز فیات است.

اقتصاددان‌های شعبه نیویورک بانک مرکزی آمریکا، معتقدند که بیت کوین نوعی از ارز فیات است. آنها با تشبیه بیت کوین به ارزهای رایج، بر این عقیده‌اند که بیت کوین نیز مانند آنها نوعی پول است.

به گزارش کوین دسک، مایکل لی (Lee Martin) و آنتونین مارتین (Antoine Martin)، در پست روز پنجشنبه خود اعلام کردند که بیت کوین نیز نمونه‌ای دیگر از ارزهای رایج (ارز فیات) است. آنها در بخش دیگری از اظهارات‌شان می‌نویسند:

این احتمال وجود دارد که بیت کوین یک پول باشد، اما نوعی جدید از پول است. اسکناس‌های دلار ارز رایج هستند، یک زمانی سازه‌های گرد آهکی بزرگ هم ارز رایج بودند، بیت کوین هم ارز رایج است.

صحبت‌های آنها به تعریف ارز رایج باز می‌گردد. در تعریف، از ارز رایج به‌عنوان یک شیء بی‌ارزش یاد شده است که ارزش خود را از باورها و ذهنیت حامل آنها می‌گیرد. در تعریف ارز رایج، حامل از این شیء برای دریافت کالا استفاده می‌کند.

به‌عقیده نیک کارتر (Nick Carter)، یکی از مدیران ارشد شرکت بلاک چینی کسل ونچرز (Castle Ventures)، چنین تعریفی، از آنجایی که به معنی اصلی ارز رایج اشاره می‌کند، ذات بیت کوین را زیر سوال می‌برد. او در توییتی، ضمن غیرمنظقی خواندن این تعریف نوشت:

نمی‌دانم که قصد آنها تخریب کردن بیت کوین است [یا نه]، اما اینطور به نظر می‌رسد که قصدشان همین باشد.

جدیدبودن مکانیزم بیت کوین

لی و مارتین معتقدند که جدیدبودن مکانیزم بیت کوین، در نحوه تبادلی است که بیت کوین با خود به همراه آورده است. آنها در بخشی از نوشته خود عنوان می‌کنند که این قابلیت که بدون نیاز به اعتماد به واسطه، بتوان به شکلی الکترونیکی جابجایی‌های مالی خود را انجام داد، به‌ شدت جدید و نوآورانه است.

آنها بر این عقیده‌اند که تا به اینجا هیچ سیستم الکترونیکی‌ای وجود نداشته است تا بتوان بدون نیاز به شخص ثالث، تبادلات مالی انجام داد. صد البته پیش از بیت کوین نیز بانک‌های مرکزی و بانک‌های دیگر امکان تبادلات الکترونیکی را فراهم کرده بودند اما آنها نیز به‌ نوعی واسطه هستند. لی و مارتین نیز با تأکید بر همین موضوع، حساب بانک‌های مرکزی و اکوسیستم بیت کوین را از یکدیگر جدا می‌کنند.

لی و مارتین در بخش دیگری از استدلالات خود عنوان می‌کنند که استیبل کوین‌ها، عرضه‌های اولیه سکه (ICO)، دارایی‌هایی نظیر کریپتو کیتی‌ها (CryptoKitties) و …، همه و همه از جمله پول‌هایی هستند که با تکیه بر فناوری پشت بیت کوین به دنیای مالی ما ورود کرده‌اند. آنها در ادامه می‌افزایند که آنها اشکال جدیدی از پول نیستند.

اگر بیت کوین را مکانیزم جدیدی از تبادلات بدانیم که علاوه بر پول، امکان انتقال چیزهای دیگری را نیز فراهم می‌کند، دقیق‌تر است.

فدرال رزرو نیویورک معتقدند که بیت کوین نوعی از ارز فیات است.

ذات آمیخته با پول بیت کوین

کارتر بر این عقیده است که بیت کوین راهی جدید برای انتقال پول را در اختیار مردم گذاشت و نمی‌توان ذات آمیخته با پول بیت کوین را از مکانیزمی که با تکیه بر آن به این مهم دست یافته است، جدا کرد. این اظهارات کارتر را می‌توان نقدی بر این ایده دانست که بلاک چین بیت کوین، اشکال جدیدی از پول را در خود پرورش داده است.

ویژگی‌های پولی و مالی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند. این مسئله در نوع توصیف ساتوشی و عرضه محدود [بیت کوین] نیز قابل مشاهده است.

در بخش پایانی این نوشته این دو اقتصاددان آمده است که تعریف ابعاد جدید بیت کوین با نگاهی تاریخی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است:

تاریخ مشخص می‌کند که چه ویژگی‌هایی یک پول را مناسب می‌سازد و یک مکانیزم بر چه اساسی کارایی لازم را دارد. این چنین معیارهایی می‌تواند به تغییرات ارزهای دیجیتال، به نوعی که باعث کارایی بالاتر آنها، کمک می‌کند.

نظر شما درباره اظهارات اقتصاددان‌های شعبه نیویورک بانک مرکزی آمریکا چیست؟ لطفا نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

ارز فیات چیست؟ مقایسه آن با ارز دیجیتال

به عبارت ساده، ارز فیات پول قانونی است که ارزش آن بیشتر از کالای فیزیکی یا کالایی از دولت صادر کننده آن است. قدرت دولتی که ارزش پول فیات را تعیین می‌کند در این نوع پول مهم و کلیدی است. بیشتر کشورهای جهان از سیستم ارزی فیات برای خرید کالا و خدمات، سرمایه‌گذاری و پس‌انداز استفاده می‌کنند. فیات در تعیین ارزش پول قانونی، جایگزین استاندارد طلا و سایر سیستم‌های مبتنی بر کالا شد.

در این مقاله از تترلند، به بررسی ارز و پول فیات، تاریخچه، نکات مثبت و منفی آن خواهیم پرداخت.

تاریخچه ظهور ارز و پول فیات

ظهور پول فیات قرن‌ها پیش در چین نشات گرفته است. استان چکوان در طی قرن یازدهم اقدام به صدور پول کاغذی کرد. در ابتدا می‌توان آن را با ابریشم، طلا یا نقره عوض کرد. اما سرانجام، کوبلای خان به قدرت رسید و در طول قرن سیزدهم یک سیستم ارزی فیات ایجاد کرد.

پول فیات نیز در قرن هفدهم در اروپا مورد استفاده قرار گرفت و توسط اسپانیا، سوئد و هلند تصویب شد. این سیستم در سوئد یک شکست بود و دولت سرانجام آن را برای استاندارد نقره کنار گذاشت. در طول دو قرن بعدی، فرانسه جدید در کانادا، مستعمرات آمریکا و سپس دولت فدرال ایالات متحده نیز با استفاده از ارزهای فیات آزمایش‌های مختلفی را انجام دادند.

در قرن بیستم، ایالات متحده دوباره به استفاده از ارز مبتنی بر کالا تا حدودی به‌صورت محدود بازگشت. در سال 1933، دولت به کار مبادله پول کاغذی به طلا خاتمه داد. در سال 1972، تحت ریاست جمهوری نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را به طور کامل کنار گذاشت و به سیستم ارزی فیات روی آورد. این مسئله منجر به استفاده از پول فیات در سراسر جهان شد.

ارز فیات در مقابل استاندارد طلا

سیستم استاندارد طلا اجازه تبدیل اسکناس‌های کاغذی به طلا را می‌داد. در واقع، تمام پول کاغذی توسط مقدار محدودی طلا که در اختیار دولت بود، پشتیبانی می‌شد. بر اساس یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا، دولت‌ها و بانک‌ها تنها در صورت داشتن ارزش مساوی از فروشگاه‌های طلا می‌توانند ارز جدید را به اقتصاد وارد کنند. این سیستم توانایی دولت در ایجاد پول و افزایش ارزش پول آن‌ها را صرفاً براساس عوامل اقتصادی محدود كرد.

از طرف دیگر، تحت سیستم ارزی فیات، پول ممکن است به چیز دیگری تبدیل نشود. با پول فیات، مقامات می‌توانند به طور مستقیم بر ارزش پول خود تأثیر بگذارند و آن را به شرایط اقتصادی گره بزنند. دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کشورهایشان کنترل بسیار بیشتری بر سیستم های ارزی دارند. آن‌ها می‌توانند به رویدادهای مختلف مالی و بحران‌ها با ابزارهای مختلف مانند ایجاد بانک‌داری ذخیره کسری و اجرای تسهیل کمی پاسخ دهند.

مدافعان استاندارد طلا معتقدند که یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا از ثبات بیشتری برخوردار است زیرا به‌طور فیزیکی و ارزشمند پشتیبانی می‌شود. طرفداران فیات مخالف این هستند که قیمت طلا جز ثبات نبوده است. در این زمینه، ارزش هر دو ارز مبتنی بر کالا و پول فیات می‌تواند نوسان داشته باشد. اما با وجود یک سیستم ارزی فیات، دولت دارای انعطاف پذیری بیشتری برای اقدام در شرایط اضطراری اقتصادی است.

نکات مثبت و منفی استفاده از پول ارزی فیات

ارز فیات چیست؟ مقایسه آن با ارز دیجیتال 7

اقتصاددانان و سایر تعریف ارز فیات کارشناسان مالی در حمایت از فیات اتفاق نظر ندارند. مدافعان و مخالفان با شور و اشتیاق این سیستم ارزی را مطرح و آن را بررسی می‌کنند.

• کمبود: پول فیات تحت تأثیر کمبود کالای فیزیکی مانند طلا تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.
• هزینه: تولید پول فیات نسبت به پول مبتنی بر کالا مقرون به صرفه است.
• پاسخ‌گویی: پول فیات به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی آن‌ها انعطاف پذیری در رسیدگی به بحران‌های اقتصادی را می‌دهد.
• تجارت بین‌الملل: پول فیات در کشورهای جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد و آن را به یک نوع ارز قابل قبول برای تجارت بین‌الملل تبدیل می‌کند.
• راحتی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی متکی نیست که به ذخیره‌سازی، محافظت، نظارت و سایر درخواست‌های پرهزینه احتیاج دارند.
• از نظر تاریخی دارای ریسک: از نظر تاریخی، اجرای سیستم‌های ارزی فیات به طور معمول منجر به سقوط مالی می‌شود، که نشان می‌دهد این سیستم‌ها برخی از ریسک‌ها را به همراه دارند.

ارز فیات در مقابل ارز دیجیتال

ارز فیات چیست؟ مقایسه آن با ارز دیجیتال 8

پول فیات و ارز پایدار در بازار خرید ارز دیجیتال از این نظر مشترک هستند که هیچ یک از آن‌ها توسط کالای فیزیکی پشتیبانی نمی‌شوند، اما در اینجا شباهت به پایان می‌رسد.

در حالی که پول فیات توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود، ارزهای رمزپایه و بازار خرید ارز دیجیتال اساساً غیرمتمرکز هستند، که بیشتر به‌دلیل یک دفتر توزیع شده دیجیتال به نام بلاک چین است.

تفاوت قابل توجه دیگر بین این دو سیستم ارزی، نحوه تولید هر یک از این اشکال پول است. بیت کوین، مانند اکثر ارزهای رمزپایه در بازار فروش و یا خرید ارز دیجیتال، یک منبع کنترل شده و محدود دارد.

ارزهای رمزنگاری شده به عنوان یک شکل دیجیتالی از پول، هیچ همتای فیزیکی ندارند و بدون حاشیه هستند و باعث می‌شود محدودیت آن‌ها در معاملات جهانی خرید ارز دیجیتال کمتر باشد. علاوه بر این، معاملات خرید ارز دیجیتال یا فروش آن‌ها برگشت‌پذیر نیستند و ماهیت ارزهای رمزنگاری شده در مقایسه با سیستم فیات، ردیابی را بسیار دشوارتر می‌کند.

قابل ذکر است، بازار ارزهای رمزپایه و خرید ارز دیجیتال کوچک‌تر است و بنابراین از نوسانات بیشتری نسبت به بازارهای سنتی برخوردار است. این احتمالاً یکی از دلایلی است که ممکن است بازار خرید ارز دیجیتال به‌طور کامل و جهانی پذیرفته نشده‌اند، اما با رشد و بلوغ اقتصاد رمزنگاری و بازار خرید ارز دیجیتال، نوسانات احتمالاً کاهش می‌یابد.

جمع‌بندی

آینده هر دو نوع ارز به هیچ وجه قطعی نیست. در حالی‌که ارزهای رمزپایه و بازار خرید ارز دیجیتال هنوز راهی طولانی در پیش دارند و مسلماً با چالش های بیشتری روبرو خواهند شد، تاریخچه پول فیات آسیب‌پذیری این شکل از پول را نشان می‌دهد. این دلیل بزرگی است که بسیاری از مردم در حال بررسی امکان حرکت به سمت سیستم رمز ارز برای معاملات مالی خود هستند. (حداقل در برخی از موارد).

یکی از ایده‌های اصلی ایجاد بیت کوین، ارزهای رمزپایه و بازار خرید ارز دیجیتال، کشف شکل جدیدی از پول است که در شبکه توزیع شده نظیر به نظیر ساخته می‌شود. احتمالاً بیت کوین برای جایگزینی کل سیستم ارزی فیات ایجاد نشده است بلکه برای ارائه یک شبکه اقتصادی جایگزین ایجاد شده است. هنوز هم مطمئناً این پتانسیل را دارد که بتواند یک سیستم مالی بهتر را برای جامعه بهتر ایجاد کند.

مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال

مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال در این مقاله سوال‌های زیادی را پاسخ خواهد داد . تغییر سیستم های مالی دنیا در گذر زمان و ظهور ارزهای دیجیتال ، چالش های جدیدی در برابر علاقه مندان به دنیای سنتی و مدرنیسم قرار داده است .

پول فیات

پول فیات نوعی از تعریف ارز فیات ارز است که توسط دولت ها صادر و توسط مقامات پولی و بانکی آن کشور مثل بانک مرکزی تنظیم ، چاپ و یا ضرب می گردد . ارز فیات همان پولی است که مردم به صورت روزمره از آن استفاده می کنند .

ارزش پول فیات به دلیل اینکه مانند گذشته پشتوانه ای مانند طلا یا نقره ندارد ، دولتی است که آنرا صادر کرده است . همچنین ارزش آن به باور ، اعتبار ، پذیرش در استفاده در تراکنش های دو طرف ، حمایت دولت و …. است . ارزش پول فیات از ارتباط بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت نیز حاصل می گردد .

بیشتر ارزهای کاغذی دنیا مانند : دلار آمریکا ، یورو در اروپا و دیگر ارزهای مهم پول فیات هستند .

ارز فیات می تواند به صورت کاغذی و اسکناس ، به صورت الکترونیکی ، پی پال ، کارت های اعتباری و … باشد .

فیات یک لغت لاتین و به معنی حکم ” باید بشود ” ، ” بگذار بشود ” است .

تاریخچه ارز فیات

در کشور چین حدود قرن یازدهم میلادی و در زمان سیچوآن ، برای اولین بار ، به جهت خرید ابریشم ، نقره و طلا ، تصمیم به چاپ پول کاغذی گرفته شد .

همچنین پس از آن تعریف ارز فیات در حوالی قرن سیزدهم و در زمان یکی از نوادگان چنگیز به نام کوبلای خان بود که ارز فیات در سرزمین های تحت سلطه وی شروع به کار کرد . هرچند برخی مورخان معتقند هزینه بالای راه اندازی این سیستم و تورم ناشی از آن باعث سقوط سلطنت کوبلای خان شد .

در قرن هفدهم نیز اروپائیان به این امر روی آوردند . کشورهایی مانند اسپانیا ، هلند و سوئد از ارز فیات استفاده می کردند . عدم موفقیت سوئد در این امر باعث شد درنهایت سیستم مالی این کشور به استاندارد نقره روی گردان شود .

در قرن های 18 و 19 فرانسه و تمام مستعمرات آن و کشورهای آمریکای شمالی به تدریج شروع به استفاده از این سیستم پولی نمودند .

مدتی بعد و در قرن بیستم ، تا سال 1933 ایالات متحده آمریکا مجدد به سمت پول کالایی رفتند . در این سال دولت مبادله پول های کاغذی را با سایر کالاها و طلا متوقف کرد . و نهایتا در سال 1971 رئیس جمهور ایالات متحده “ریچارد نیکسون” پول فیات را رسما جایگزین استاندارد طلا نمود . پس از این تصمیم بود که استاندارد طلا در تمام کشورهای دنیا متوقف شد و ارز فیات جایگزین سیستم پولی سنتی گذشته گردید .

مزایای استفاده از ارز فیات

معایب استفاده از ارز فیات

ارز دیجیتال ، رمز ارز

رمزارز یا ارز دیجیتال : (Cryptocurrency) یکی از مدل های ارز مجازی است که از تکنولژی رمزنگاری در ساخت و طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت نامتمرکز اداره می‌شود.

رمزارز (یا رمزپول، یا ارز رمزپایه) نوعی پول دیجیتال است . در آن تولید تأیید اصالت تراکنش ها با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری کنترل می گردد . و معمولاً به‌ صورت نامتمرکز (بدون وابستگی به یک بانک مرکزی) به انجام کار می پردازند . با توجه به تعریف های زیادی که در مورد رمزارزها به وجود آمده این عبارت از نظر حقوقی دقت کافی ندارد .

به دلیل کنترل نامتمرکز ، رمزارزها معمولا مقابل سیستم بانکداری قرار می گیرند . این نامتمرکز بودن در رمزارزها از طریق تکنولژی بلاک چین امکان پذیر شده که خود آن نوعی از دفتر کل توزیع شده است .

اولین کریپتوکارنسی نامتمرکز بیت کوین نام دارد که در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو ایجاد و عرضه گردید .

تعریف رمزارز در واژه نامه مریم وبستر :

«هرگونه ارزی که تنها به صورت دیجیتالی وجود دارد . معمولاً صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارد . اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده می‌کند و برای ممانعت از جعل و تراکنش‌های متقلبانه بر رمزنگاری تکیه دارد»

تعریف رمزارز در واژه نامه آکسفورد :

هر گونه سامانه پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده می‌شود و نیازی به بانک مرکزی نداشته باشد .

مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال

پول فیات و مرز ارز روشهایی برای پراخت هستند اما بایکدیگر تفاوتهایی نیز دارند . برخی از تفاوتهای ارزفیات و رمزارز به شرح زیر است .

قانونی بودن

اولین موضوع در مقایسه ارز فیات و رمزارز شکل قانونی بودن آنها می باشد . دولت‌ها ارزهای فیاتی را صادر می‌کنند که توسط بانک مرکزی آن کشور تنظیم گردیده باشد . پول فیات مانند یک مناقصه قانونی است که در بیشتر اوقات به ‌عنوان روش رسمی برای انجام تراکنش‌ها تلقی می‌شوند. دولت‌ها عرضه پول فیات را کنترل می‌کنند و با کنترل سیاست‌های توزیع، ارزش آن‌ها را در زمان‌های مختلف تغییر می‌دهند.

از سوی دیگر رمزارزها اساساً دارایی‌های دیجیتال هستند . به‌عنوان روش تبادلی استفاده می‌شوند که دولت هیچ کنترلی بر روی آن ندارد. خصوصیت غیرمتمرکز بودن آن بدین معنی است که هیچ مقام مرکزی بر روی ارزش آن کنترل و اثر ندارد. برخی از کشورها رمزارزها را ممنوع کرده‌اند . دلیل نگرانی دولتها آن است که از آن‌ها برای فعالیت‌های غیرقانونی مثل تروریسم و پول‌شویی استفاده گردد .

ماهیت فیزیکی

رمزارزها به دلیل اینکه به‌صورت آنلاین و مجازی کار می‌کنند، به شکل فیزیکی قابل لمس نیستند. در عوض ارزهای فیات دارای جنبه فیزیکی هستند و به شکل سکه و اسکناس موجود هستند تا به شکل فیزیکی قابل حس کردن باشند. جنبه فیزیکی پول فیات در حال حاضر چالش‌های بسیاری را با خود به همراه دارد و جابه‌جایی این مقدار عظیم از پول نیز سخت خواهد بود .

جنبه تبادل

مورد کلیدی بعدی در مقایسه ارز فیات و رمزارز این است که رمزارزها به شکل دیجیتالی موجود هستند و توسط کامپیوترها ایجاد می‌شوند و به شکل قطعه کدی خصوصی عمل می‌ نمایند . روش تبادل آن‌ها نیز کاملاً دیجیتال است. در مقابل، پول فیات می‌تواند هم به شکل دیجیتال و هم به شکل فیزیکی مورد استفاده قرار بگیرد. سرویس‌های پرداخت الکترونیک به افراد اجازه انتقال پول فیات را به‌ صورت دیجیتال می‌دهد. همچنین افراد می‌توانند با یکدیگر از این طریق تعامل کنند و پول را به صورت فیزیکی جابه‌جا کنند.

عرضه

یک تفاوت اصلی دیگر در مقایسه ارز فیات و رمزارز در نحوه عرضه است. پول فیات دارای عرضه نامحدود است و این مسئله به این معنی است که مقامات مرکزی هیچ محدودیتی برای تولید پول ندارند. اکثر رمزارزها در عرضه ظرفیتی مشخص دارند و این یعنی مجموعه‌ای مشخص از کوین‌ها برای عرضه وجود دارد. برای مثال، کل تعداد بیت‌کوین‌هایی که عرضه خواهد شد ۲۱ میلیون است. با پول فیات، غیرممکن است که بتوان مقدار پول در گردش را در هر بازه زمانی مشخص کرد ولی با رمزارزها، چنین کاری ممکن است.

ذخیره‌سازی

مجازی بودن رمزارزها به این معنی است که آن‌ها به ‌صورت آنلاین در دسترس هستند. بدین ترتیب در کیف‌پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند که عموماً با نام کیف‌پول رمزارز شناخته می‌شوند. در حالی ‌که اکثر کیف‌پول‌های دیجیتال مدعی هستند که ذخیره‌سازی امنی ارائه می‌کنند، ولی برخی از آن‌ها هک شده‌اند و باعث شده است افراد دارایی‌های بسیاری را از دست بدهند.

از سوی دیگر تنوع پول فیات به این معنی است که آن را می‌توان به اشکال مختلف ذخیره کرد. برای مثال، فراهم‌کنندگان سرویس‌های پرداخت‌ مثل پی‌پال، به افراد اجازه ذخیره پول فیات به شکل دیجیتال را نیز می‌دهد. بانک‌ها نیز مسئول مراقبت از ارزهای فیزیکی هستند. رمزارزها و پول‌های فیات با ویژگی‌هایی همراه هستند که باعث می‌شود بدون در نظر گرفتن صلاحیت آن‌ها، به آن‌ها به شکل وسیله‌ای برای سواستفاده دولت‌ها نگاه نشود. با این ‌حال، معایبی نیز دارند و در سراسر دنیا مناقشاتی در مورد کاربرد هر یک از این ارزها وجود دارد.

سخن آخر

در مقایسه پول فیات و ارز دیجیتال می توان گفت : هرچند ارزهای دیجیتال در چند سال اخیر جایگاه مناسبی در اقتصاد جهانی پیدا نموده اند ، اما هنوز هم ارز فیات رایج‌ترین سیستم مالی در دنیاست. دلار، پوند و یورو با تعریف ارز فیات توجه به کشورهای چاپ کننده‌ی آن‌ها که همگی اقتصادهای قدرتمندی دارند . هنوز مهم‌ترین رکن فعالیت‌های اقتصادی در گوشه و کنار دنیا هستند. این ارزها هرچند تاریخچه سفیدی ندارند و مشکلات فراوانی تا به اینجا برای کشورهای مختلف و اقتصاد آن‌ها ایجاد کرده‌اند، اما هنوز هم پذیرش عمومی بیشتری نسبت به ارزهای دیجیتال در دنیا وجود دارد .

با این وجود به نظر می رسد زمان زیادی لازم است تا مردم دنیا به جای پولهای فعلی قابل لمس ، پولهایی را که به صورت یک کد نوشتاری تولید می گردند را بپذیرند . به هر حال همچنان آینده هر دوی این نظامهای مالی در پرده ای از ابهام قرار دارد و آینده مشخص خواهد کرد کفه ترازو در سالهای بعد به سمت کدامیک سنگین تر شده و توانایی تسخیر بازار های مالی را بدست می آورند .

پول فیات یا پول بدون پشتوانه چیست و چرا به وجود آمد؟

پول، تکه‌ای کاغذ یا سکه‌ای فلزی است که تنها به خاطر بار ارزشی که به دوش می‌کشد، مهم و خواستنی به شمار می‌رود. در واقع، ما نه تکه‌های کاغذ بلکه ارزشی که آن‌ها برایمان به ارمغان می‌آورند را دوست داریم. اعتبار پشت کاغذها به ما کمک می‌کند تا چیزهایی که نیاز داریم تعریف ارز فیات را بخریم، به جاهایی که می‌خواهیم سفر کنیم و آن اعتبار را با ارزش چیزهایی که دوستشان داریم تاخت بزنیم. اما داستان این اعتبار از کجا آغاز می‌شود؟ چه چیزی به کاغذی که در دست ما قرار دارد ارزش می‌دهد؟ و مهم‌تر از همه، چرا این ارزش، ثابت نیست و گذر زمان یا شرایط مختلف، اعتبار آن را دست‌خوش تغییر می‌کند؟ در این مقاله از خانه سرمایه به سراغ «پول فیات» یا «پول بدون پشتوانه» می‌رویم تا از ماجراهای پشت پرده اعتبارها سر در بیاوریم.

ویکتور هوگو:

هیچ چیزی به اندازه جیب خالی انسان را ماجراجو نمی‌کند.

استاندارد طلا چیست؟

تا مدت‌های طولانی، طلا تنها و بهترین پشتوانه برای پول‌هایی بود که در میان مردم دست به دست می‌گشتند. چه زمانی که مردم با حواله‌های کاغذی کار می‌کردند و چه زمانی که بانک‌های مرکزی شکل گرفتند، این تناسب بین ذخیره طلای انباشته در انبارها یا خزانه‌ها و اسکناس یا حواله‌ای که در دست مردم بود، وظیفه انتقال ارزش را در اختیار داشت. به زبان ساده‌تر، سکه فلزی یا اسکناسی که در دست مردم بود، سند مالکیت طلایی بود که در خزانه یا انبارها وجود خارجی داشت. این سبک از انتقال ارزش تا زمانی که در محدوده یک کشور اعمال می‌شد، به خوبی کار خودش را انجام می‌داد. اما وقتی پای مبادله این ارزش بین کشورهای مختلف به این میدان باز شد، شرایط تغییر کرد. بدون شک، هیچ کشوری نمی‌تواند به تنهایی تمام نیازهای خود را تامین کند و تجارت، بخشی جدایی ناپذیر از روابط صلح‌آمیز میان ملت‌ها به شمار می‌رود. حالا نیاز اساسی، بهینه‌سازی این اعتبارها برای افزایش تجارت‌های بین‌المللی بود.

همان‌طور که کشور «A» روش خودش را برای اعتباردهی به حواله‌ها و اسکناس‌ها داشت، کشور «B» هم از روشی مخصوص به خود استفاده می‌کرد. حالا مسئولان هر کشور باید کاری می‌کردند که پول‌هایشان در کشورهای دیگر نیز از اعتبار کافی برخوردار باشند و تاجران خارجی با خیالی راحت و به سادگی از آن‌ها استفاده کنند. در نتیجه، هر کشور باید یک روند استاندارد برای ارزش پولش در نظر می‌گرفت و آن را اعلام می‌کرد. به همین دلیل، مفهومی به نام «استاندارد طلا» در میان کشورهای مختلف شکل گرفت. به این ترتیب که دولت هر کشور، یک نرخ مبادله ثابت را اعلام می‌کرد و در ازای دریافت مقدار مشخصی پول کاغذی یا سکه فلزی، مقدار ثابتی طلا می‌پرداخت.

چرا پول فیات یا پول بدون پشتوانه شکل گرفت؟

اجرایی شدن استاندارد طلا توانست بسیاری از مشکلات را حل کند. معامله‌های بین تجار خارجی به راحتی صورت می‌گرفت و هر کسی می‌توانست در هر زمانی که می‌خواست، پول‌های خود را به طلا تبدیل کند. اما این عرضه نامحدود طلا توسط دولت‌های مختلف نتوانست مدت زیادی دوام بیاورد. علت‌های گوناگونی مانع این کار شدند؛ مثلا:

• آغاز جنگ‌های جهانی و کم شدن ذخیره‌های مالی کشورها به علت هزینه‌های جنگ
• نایاب بودن معدن‌های طلای جدید
• احتکار طلا توسط مردم
• محاسبه‌ای بودن نرخ طلا (در واقع، نرخ ثابتی که در استاندارد طلا تعریف شده بود، هیچ وقت به معنای واقعی اجرا نشد. در عوض، دولت‌ها سعی کردند که نرخ مناسبی برای این مبادله اعلام کنند اما نتوانستند.)

کار با استاندارد طلا آن‌قدر سخت شد که کم‌کم تا دهه هشتاد میلادی به طور کامل از میان رفت و در سال ۱۹۷۱ به تاریخ پیوست. اما بدون این استاندارد، چه چیزی می‌توانست اعتبار کاغذهایی که با نام پول می‌شناختیم را به آن‌ها بازگرداند؟ دولت‌ها و اقتصاددان‌ها به راه‌حلی جایگزین رسیدند و آن «پول بدون پشتوانه» بود.

آدام اسمیت:

بدون شک، جامعه‌ای که بخش اعظم آن فقیر و بیچاره هستند، نمی‌تواند شکوفا و سعادتمند باشد.

جدایی پول از طلا

وقتی پول از یار دیرین خود یعنی طلا جدا شد، دو بازار متفاوت از اعتبارات شکل گرفتند. بازار اول، دولت بود که پول ملی و قدرت چاپ اسکناس را در اختیار داشت و دیگری بازار بود که با در اختیار داشتن طلا، قدرت معامله و تعیین ارزش لحظه‌ای آن را در دست گرفت. دولت‌ها می‌توانستند بسته به نیاز خود پول چاپ کنند و در عوض، دخالتی در معاملات بازار طلا نداشته باشند. در حقیقت، چیزی که ارزش پول ملی جدید را – که پشتوانه‌ای طلایی رنگ به دنبال نداشت – تعیین می‌کرد تلاش دولت‌ها برای کاهش هزینه‌های خود، اجرای سیاست‌گذاری‌های خارجی و داخلی کارآمد، کنترل نرخ بهره، بهبود وضعیت اقتصادی کشور، تصمیم‌گیری درباره میزان عرضه‌ پول و تغییر سیاست‌های مالیاتی بود. به همین علت، گاهی می‌بینیم که ارزش پول کشورهای فقیر در مقابل کشورهای ثروتمندی که با واحد پول دلار کار می‌کنند، بسیار پایین است. در واقع، کاهش ارزش پول ملی یک کشور به معنای وجود مشکلاتی است که بر بدنه اقتصادش سنگینی می‌کند.

اولین حرکت برای استفاده از پول بدون پشتوانه

بر خلاف ظاهر غربی پول فیات، آغاز آن از شرق بوده است. در قرن ۱۱ میلادی اولین کسانی از پول بدون پشتوانه در معاملات خود استفاده کردند، «خاندان یوآن» در چین بودند. با کمبود طلا، تلاش‌ها برای پیدا کردن یک جایگزین برای آن ادامه یافت. کشورهای مختلف بسته به منطقه جغرافیایی و منابع در دسترسشان، کالاهایی را جایگزین طلا کردند و در واقع به عنوان پول از آن‌ها استفاده می‌کردند. مثلا در انگلستان قرن ۱۱ و در زمان پادشاهی هنری اول، از چوب به عنوان پول استفاده می‌شد یا در مستعمره پیشین فرانسه به نام «فرانسه نو» از پوست خز به جای پول استفاده می‌کردند. مزیت‌های پول فیات مثل عدم وابستگی به طلا، عدم محدودیت و راحتی در استفاده، کم‌کم بیشتر کشورها را به استفاده از آن تشویق کرد.

خطرهای استفاده از پول فیات

سه متهم اصلی در پرونده خطرهای پول بدون پشتوانه به چشم می‌خورند:

از زمان ایجاد پول‌های بدون پشتوانه، تورم با آن هم‌نشین بوده است. دولت‌ها با چاپ پول‌هایی که نمی‌توانستند ارزشی برای آن‌ها ایجاد کنند، درگیر مفهومی به نام تورم شدند. به زبان ساده، تورم یعنی کاهش درصد پشتوانه‌دار از پول ملی نسبت به درصد پول خلق ‌شده که باعث افزایش شاخص قیمت – معمولا افزایش قیمت مصرف‌کننده – می‌شود. وجود تورم بالا باعث می‌شود که نرخ جمعیت افراد فقیر در جامعه افزایش پیدا کند. چون تورم به افراد دارای درآمدهای پولی ثابت – مثل حقوق بگیرها – ضرر می‌زند و از قدرت خرید آن‌ها می‌کاهد. اما در مقابل، به نفع بیشتر کسانی تمام می‌شود که درآمدهای پولی متغیر دارند. علاوه بر این، تورم، هزینه‌های عمومی دولت را افزایش می‌دهد و دولت را مجبور می‌کند که برای جبران این کسری تعریف ارز فیات بودجه به سراغ قرض گرفتن پول از بانک مرکزی برود. روشن است که این راه‌حل‌ها به جای خاموش کردن آتش تورم، آن را بیشتر شعله‌ور می‌کنند. نکته جالب اینجا است که مردم می‌توانند با سرمایه گذاری در بازار بورس، پول خود را از خطرهای تورم دور کنند.

به تمام پول‌هایی که خارج از سیستم بانکی در حال گردش هستند، «نقدینگی» گفته می‌شود. اگر حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد – یعنی دچار افزایش غیرمعمول نقدینگی در میان مردم باشیم – ضربه بزرگی به اعتبار پول‌ بدون پشتوانه زده می‌شود. چون با افزایش نقدینگی، تقاضا برای دریافت کالا و خدمات به شدت بالا می‌رود و اگر چرخه تولید و ارائه خدمات، نتواند در کوتاه مدت به این تقاضا پاسخ دهد در آن صورت بر آتش تورم، دامن زده می‌شود.

یکی دیگر از خطرهایی که پول بدون پشتوانه را تهدید می‌کند، از بین رفتن دولت‌ها است. چون این دولت‌ها هستند که به علت وجود و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند به پول ملی هر کشور اعتبار و ارزشی مناسب می‌بخشند. اگر دولتی نابود شود، ارزش پول ملی آن نیز به نابودی کشیده می‌شود.

فیدل کاسترو:

هر کشوری باید کاملا آزاد باشد تا نوعی از سیستم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که مناسب می‌داند را برگزیند.

پاسخ به دو پرسش در مورد پول فیات

در ادامه به دو پرسش در مورد پول‌های بدون پشتوانه که شاید در ذهن شما هم شکل گرفته باشند پاسخ می‌دهیم:

• آیا ارزهای دیجیتال هم مثالی از پول فیات هستند؟

اجازه بدهید با شمردن تفاوت‌هایی که بین ارز دیجیتال و پول بدون پشتوانه وجود دارند، راحت‌تر به این پرسش پاسخ بدهیم:

• ارزهای دیجیتال – به عنوان مثال، بیت کوین – کریپتوکارنسی‌هایی مجازی هستند که بر بستر شبکه‌ای بزرگ به نام بلاک چین فعالیت می‌کنند. اما پول فیات، پولی فیزیکی است.
• ارزهای دیجیتال از دهه ۹۰ میلادی روی کار آمدند. اما پول فیات از قرن ۱۱ میلادی در حال گردش است.
• ارز دیجیتال، ارزش‌هایی خارج از محدوده دولت‌ها و کشورها هستند، به صورت جهانی فعالیت می‌کنند و توسط هیچ شخص یا هیچ دولتی کنترل نمی‌شوند. اما پول بدون پشتوانه وابستگی ۱۰۰ درصدی به دولتی که از آن حمایت می‌کند دارد.
• شیوه عمل ارزهای دیجیتال و پول فیات با هم متفاوت است. در انتقال ارزهای دیجیتال، نیازی به حضور فرد دیگر – مثل بانک – نیست و حتی لازم نیست که اطلاعات هویتی خود را افشا کنید. اما برای انتقال پول‌های فیات، شما باید با در دست داشتن اطلاعات کامل هویتی و با استفاده از امکاناتی که شخص سومی مثل بانک در اختیار شما قرار می‌دهد، به انتقال پول بپردازید.
• ارزهای دیجیتالی، عرضه محدودی دارند اما پول‌های بدون پشتوانه – در صورت نیاز دولت‌ها – می‌توانند به صورت نامحدود عرضه شوند که البته آسیب‌های جبران‌ناپذیری بر بدنه اقتصاد وارد خواهند کرد!
• در ارزهای دیجیتال به دلیل رمزنگاری‌ها، امنیت بسیار بالا و فعالیت بر بستر بلاک چین، امکان کلاه‌برداری به صفر نزدیک شده است. اما جعل اسکناس یا سکه، برای کلاه‌برداران حرفه‌ای، کار چندان سختی نیست.

در نتیجه، پول فیات و ارزهای دیجیتال، دو موضوع متفاوت هستند که فقط در بعضی جنبه‌ها مثل خرج کردن با هم نقطه‌های مشترکی دارند.

• آیا کارت‌ها اعتباری هم می‌توانند نمونه‌ای از پول فیات باشند؟

بله. بیایید یک بار دیگر به مفهوم پول بدون پشتوانه نگاهی بیندازیم. با هم گفتیم که پول فیات، پولی فیزیکی است که از طرف دولت حمایت می‌شود. به همین دلیل، تمام چیزهایی که مفهوم این پول را به شکل‌های گوناگون در خودشان داشته باشند نیز پول بدون پشتوانه به شمار می‌روند. مثلا چک، حواله، کارت اعتباری، کارت‌های هدیه و … انواع مختلفی از پول فیات هستند.

توقف یا تکامل؟

وجود پول بدون پشتوانه به آن معنی نیست که تمام مشکلاتی که به علت وجود پول‌های با پشتوانه ایجاد شدند، برطرف شده است. از طرفی، وجود مشکلاتی مثل تورم یا افزایش نقدینگی نمی‌توانند به عنوان مانعی برای توقف استفاده از پول فیات عمل کنند. در این زمینه، پیدا کردن راه‌حل مناسب برای کنترل تورم و کاهش نقدینگی، تنها مسیر پیش ‌روی دولت‌ها است تا با مهار تورم، مرهمی بر جسم خسته اقتصاد کشورها – به خصوص کشورهای در حال توسعه – زده باشند. اما مسیر دگرگونی، همیشه باز است. همان‌طور که پول‌های با پشتوانه طلا و حتی خود طلا به خاطر وجود مشکلاتی که داشتند کم‌کم کنار گذاشته شدند، شاید پول فیات نیز با ظهور تعریف جدیدی از پول و ارزش‌گذاری به جوخه بازنشسته‌های مالی بپیوندد. دور از ذهن نیست اگر ارزهای دیجیتال را به عنوان نامزد بعدی این جایگاه در نظر بگیریم.

خلاصه‌ای از آنچه با هم گفتیم

• استاندارد طلا، توافقی بود که در آن تجار و مردم عادی به ازای تحویل مقدار مشخصی از حواله یا پول کاغذی، طلا دریافت می‌کردند. این استاندارد باعث جلب اعتماد تاجران خارجی و افزایش معامله‌های برون مرزی شد.
• کار با استاندارد طلا، دوام زیادی نداشت. چون دولت‌های مرکزی نتوانستند به تعهدات خود در قبال پرداخت طلا به مردم عمل کنند.
• عواملی مانند آغاز جنگ‌های جهانی، کمیاب بودن معدن‌های طلای جدید، احتکار طلا توسط مردم و محاسبه‌ای بودن نرخ طلا، زمینه‌ساز کنار گذاشته شدن استاندارد طلا را فراهم کرد.
• جدایی پول از طلا باعث ایجاد دو بازار متفاوت به نام‌های دولت و بازار معامله گردید.
• اولین حرکت برای استفاده از پول بدون پشتوانه در شرق و به دست خاندان یوآن چین صورت گرفت.
• پول فیات یا پول بدون پشتوانه، تعریف جدیدی از پول است که به علت محدودیت‌های طلا ایجاد شد.
• دولت‌ها مجبور شدند از روش‌هایی مانند کاهش هزینه‌های خود، اجرای سیاست‌گذاری‌های کارآمد، کنترل نرخ بهره، بهبود وضعیت اقتصادی کشور، تصمیم‌گیری درباره میزان عرضه‌ پول و تغییر سیاست‌های مالیاتی برای حمایت از شکل جدید پول، استفاده کنند.
• عواملی مانند تورم، افزایش نقدینگی و از بین رفتن دولت‌ها به عنوان مشکلات استفاده از پول بدون پشتوانه به شمار می‌روند.
• ارزهای دیجیتال، مثالی از پول فیات نیستند و در موارد زیادی مثل قدمت فعالیت، مجازی بودن، فعالیت خارج از کنترل دولت‌ها، انتقال آسان و بدون واسطه، عرضه محدود و امنیت بالا با هم تفاوت دارند.
• کارت‌های اعتباری، چک‌ها، کارت‌های هدیه و مواردی از این دست، مثال‌هایی از پول بدون پشتوانه به شمار می‌روند.

نظر شما چیست؟

با توجه به مطالبی که خواندید آیا می‌توانید یک تعریف ساده از پول فیات داشته باشید؟ به نظر شما، افزودن چه ویژگی‌هایی به ارزهای دیجیتال می‌توانند آنها را به عنوان جانشین خلف پول بدون پشتوانه معرفی کنند؟